سید هادی میرمیران در ۲۳ اسفند ۱۳۲۳ در شهر قزوین به دنیا آمد. تحصیلات خود را در رشته مهندسی معماری در دانشکده هنرهای زیبای تهران به انجام رساند و با ارزشیابی عالی فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۳۴۳ تا سال ۱۳۵۷ در دفتر فنی شرکت ملی فولاد ایران مشغول به کار گردید. پس از انقلاب از سال ۱۳۵۸ با عنوان مدیر طراحی در شرکت خانه‌سازی ایران (اصفهان) به طراحی پروژه های شهرسازی پرداخت. در سال ۱۳۶۴ به همراه گروهی از همکارانش شرکت مهندسان مشاور نقش جهان-پارس را تاسیس نمود و تا واپسین روزهای حیات در این شرکت مشغول به کار بود. وی در شامگاه ۲۹ فروردین ۱۳۸۵ پس از یک دوره ده ساله نبرد با بیماری سرطان، درگذشت. مهندس سید هادی میرمیران استاد دانشگاه و معمار ایرانی بود. او چهار دهه فعالیت حرفه‌ای کرد. از میان آثار وی می توان به ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز، ساختمان کنسولگری ایران در فرانکفورت، ساختمان مرکزی بانک توسعه صادرات ایران، ساختمان مجموعه ورزشی رفسنجان، طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران (اجرا نشده) ، طرح ساختمان فرهنگستان های جمهوری اسلامی ایران (اجرا نشده) و طرح ساختمان موزه ملی آب (اجرا نشده) اشاره کرد. ویژگی میرمیران در حفظ پیوستار و روح معماری کهن ایران با روش‌های نوین طراحی است.
مهمترین ویژگیهای کارهای میرمیران
- حفظ روح معماری کهن ایران با روش‌های نوین طراحی.
- توجه و تأکید بر «زمینه» و «تاریخ»، با هدف احیای فرهنگ ایرانی ـ اسلامی
- ایجاد پیوند و بهره‌گیری از میراث گذشته حرکتی مستمر از «صورت» به «معنی»، یا از «فرم» به «مفهوم»
- رهایی از قید «فرمها و الگوها»ی گذشته
- توجه و تأکید بر «فضا» به عنوان جوهر اصلی و مهمترین موضوع معماری
- تکیه بر الگوها و فرمهای تاریخی
افتخارات میرمیران
- مشاور برگزیده وزارت مسکن و شهرسازی بعنوان”بهترین مشاور شهرسازی” – ۱۳۷۰
- جایزه اول در مسابقه شرکت خانه سازی ایران برای ” مجتمع ایل گلی تبریز” – ۱۳۷۱
- مقام اول (جایزه آبادی) در مسابقه برگزار شده توسط مرکز مطالعات و پژوهشهای معماری و شهرسازی برای”طرح احیاء مجموعه کریمخانی شیراز” – ۱۳۷۲
- مقام اول در مسابقه برگزار شده توسط مرکز مطالعات و پژوهشهای معماری و شهرسازی ایران برای ” طرح آماده‌سازی اراضی شهر جدید بهارستان”- ۱۳۷۲
- جایزه نخست و مقام اول در مسابقه فرهنگستانهای جمهوری ایلامی ایران – ۱۳۷۳
- جایزه نخست و مقام اول برای طرح موزه مرکز اسناد ریاست جمهوری، رفسنجان – ۱۳۷۳
- جایزه نخست و مقام اول در مسابقه طراحی بدنه شرقی چهار باغ اصفهان – ۱۳۷۴
- جایزه دوم در مسابقه طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران – ۱۳۷۴
- تقدیر نامه افتخار (HONORABLE MENTION) بعنوان طرح برگزیده در مسابقه بین‌المللی برای طرح کتابخانه ملی شورای شهر کانسای- کان ژاپن – ۱۳۷۵
- رتبه اول در مسابقه طراحی ساختمان استانداری تهران – ۱۳۷۵
- طرح برتر در مسابقه طراحی ساختمان جدید وزارت نیرو – ۱۳۷۵
- لوح تقدیر طرح برگزیده اولین جشنوارخ مهندسی ساختمان برای طرح بهسازی و نوسازی میدان کهنه و مسجد جامع عتیق اصفهان – ۱۳۷۵
- لوح تقدیر طرح برگزیده اولین جشنواره مهندسی ساختمان برای طرح موزه ملی آب ایران – ۱۳۷۵
- رتبه اول در مسابقه طراحی ساختمان جدید بانک توسعه صادرات ایران – ۱۳۷۶
- رتبه اول در طرح اتصال مجموعه حرم حضرت رضا (ع) به بافت اطراف – ۱۳۷۷
- طرح برگزیده در مسابقه بین‌المللی طرح موزه تاریخ کالیفرنیا، فرزنو – ۱۳۷۸
- دریافت نشان معماری ایران (استاد پیرنیا) در اولین دوره – ۱۳۷۹
- طرح برگزیده در مسابقه طرح سفارت جمهوری اسلامی ایران در برلین-آلمان – ۱۳۷۹
- کسب مقام دوم جایزه بزرگ معمار ۱۳۸۰ برای اثر مجموعه ورزشی رفسنجان
- طرح برگزیده در مسابقه طرح خانه مولانا تهران – ۱۳۸۰
- طرح برگزیده در مسابقه مرکز همکاریهای فن آوریهای ریاست جمهوری تهران – ۱۳۸۰
- لوح تقدیر رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام حجه الاسلام هاشمی رفسنجانی برای مجموعه ورزشی رفسنجان – ۱۳۸۰
- لوح تقدیر جامعه مهندسان مشاور ایران، برای شناسایی و معرفی معماری ایران – ۱۳۸۰
- برنده جایزه مهراز – ۱۳۸۱
- انتخاب شده بعنوان پیشکسوت معماری توسط سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور – ۱۳۸۱
- کسب مقام اول جایزه بزرگ معمار ۱۳۸۲ برای اثر کانون وکلای دادگستری مرکز
- رتبه دوم در مسابقه بزرگ طرح مجموعه آتی سنتر- تهران – ۱۳۸۲
- دریافت لقب شهروند افتخاری اصفهان – ۱۳۸۳
- دریافت لوح تقدیر و تندیس از جامعه مهندسان مشاور ایران – ۱۳۸۳
- دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر از ریاست محترم جمهوری وقت – ۱۳۸۳
- تقدیر نامه افتخار (HONORABLE MENTION) بعنوان طرح برگزیده در مسابقه بین‌المللی طرح ساختمان کنفرانس کشورهای اسلامی در جده – عربستان – ۱۳۸۴
- دریافت نشان معماری ایران از انجمن مفاخر معماری ایران – ۱۳۸۵
آثار معماری میرمیران
- طرح توسعه مجموعه حرم مطهر حضرت معصومه (س) – [قم – ۱۹۹۹] – [طراحی های شهری[
- طرح احیای منطقه تاریخی تبریز – [تبریز – ۱۹۹۵] – [طراحی های شهری[
- طرح احیای منطقه تاریخی-فرهنگی شیراز – [شیراز – ۱۹۹۳] – [طراحی های شهری[
- طرح بهسازی و نوسازی مجموعه میدان کهنه و مسجد جامع عتیق اصفهان – [اصفهان – ۱۹۹۱] – [طراحی های شهری[
- طرح بدنه شرقی چهارباغ اصفهان – [اصفهان – ۱۹۸۹] – [طراحی های شهری[
- طرح مجتمع مسکونی ایل گلی تبریز – [تبریز – ۱۹۹۳] – [طرح های مجتمع های مسکونی[
- طرح مجتمع مسکونی غرب تهران – [تهران – ۱۹۹۲] – [طرح های مجتمع های مسکونی[
- مرکز هماهنگیهای فناوریهای ریاست جمهوری – [تهران – ۲۰۰۱] – [طرح های معماری[
- سر کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در فرانکفورت – [آلمان – ۲۰۰۰] – [طرح های معماری[
- سفارت جمهوری اسلامی ایران در بانکوک – [ – ۱۹۹۹] – [طرح های معماری[
- ساختمان مرکزی صنعت نفت ایران – [تهران – ۱۹۹۸] – [طرح های معماری[
- طرح کتابخانه ملی ژاپن – کانسای کان – [ژاپن – ۱۹۹۶] – [طرح های معماری[
- طرح مجتمع مرکزی وزارت نیرو – [تهران – ۱۹۹۶] – [طرح های معماری[
- طرح ساختمان استانداری تهران – [تهران – ۱۹۹۶] – [طرح های معماری[
- طرح موزه ملی آب ایران – [تهران – ۱۹۹۵] – [طرح های معماری[
- طرح فرهنگستانهای جمهوری اسلامی ایران – [تهران – ۱۹۹۵] – [طرح های معماری[
- طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران – [تهران – ۱۹۹۵] – [طرح های معماری[
- طرح ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز – [تهران – ۱۹۹۵] – [طرح های معماری[
- طرح مجموعه ورزشی رفسنجان – [رفسنجان – ۱۹۹۴] – [طرح های معماری[
- طرح موزه مرکز اسناد ریاست جمهوری رفسنجان – [رفسنجان – ۱۹۹۴] – [طرح های معماری[
- طرح آماده سازی ۲۰۰هکتار اراضی سپاهان شهر – [اصفهان – ۱۹۹۴] – [طرحهای آماده سازی[
- طرح آماده سازی ۳۸۰هکتار اراضی شهر جدید بهارستان – [تهران – ۱۹۹۲] – [طرحهای آماده سازی[
- طرح آماده سازی برزن C پولادشهر – [اصفهان – ۱۹۹۰] – [طرحهای آماده سازی[
- طرح آماده سازی ۵۵۰هکتار اراضی منطقه مرکزی شهر جدید بهارستان – [تهران – ۱۹۰۰] – [طرحهای آماده سازی[
- طرح توسعه و احیای منطقه شرق اصفهان (تامشا) – [اصفهان – ۱۹۹۶] – [طرحهای شهرسازی[
- طرح احیای مجموعه کریمخانی شیراز – [شیراز – ۱۹۹۴] – [طرحهای شهرسازی[
- طرح شهر جدید پولادشهر – [اصفهان – ۱۹۹۴] – [طرحهای شهرسازی[
- طرح شهر جدید بهارستان – [تهران – ۱۹۹۳] – [طرحهای شهرسازی[
- طرح جامع منطقه اصفهان – [اصفهان – ۱۹۹۱] – [طرحهای شهرسازی[
- طرح جامع شهر اصفهان – [اصفهان – ۱۹۹۱] – [طرحهای شهرسازی[
- طرح جامع (راهبردی) خرمشهر – [خوزستان – ۱۹۹۰] – [طرحهای شهرسازی[
- طرح جامع شهر شیراز – [شیراز – ۱۹۸۹] – [طرحهای شهرسازی[
طرح توسعه مجموعه حرم مطهر حضرت معصومه (س) – قم – ۱۳۷۸
توسعه مجموعه حرم مطهر حضرت معصومه (س) بر اساس برنامه ارائه شده توسط کارفرما در زمینی به مساحت ۱۹۰۰۰ مت مربع در ضلع جنوب غربی مجموعه صورت می گیرد. سطح زیربنای مجموعه جدید بالغ بر ۲۷۶۰۰ متر مربع پیش بینی شده است که عنصر اصلی آن مسجد بزرگی است که مساحت آن ۱۲۰۰۰ متر مربع می باشد. این طرح توسعه وزارت مسکن و شهرسازی در تابستان سات ۱۳۷۸ به مسابقه گذارده شد و مهندسین مشاور نقش جهان-پارس در این مسابقه شرکت کرد. در طرح ارائه شده توسط این مهندسین مشاوربه سه نکته اصلی اشاره شده است :
۱-سازمان فضایی مجموعه جدید و چگونگی اتصال آن به مجموعه موجود حرم
۲-خصوصیات معماری مجموعه جدید
۳-چکونگی طرح مسجد
اساس نظریه طرح بر آن است که: تنوع شکل ها، رنگ ها، احجام و فضاهای موجود مجموعه حرم مطهر اقتضا می کند برای حفظ و حراست قداست و ارزش معماری مجموعه، در توسعه آن یک معماری آرام، افقی ، کم ارتفاع ویک رنگ به کار گرفته شود و از به کارگیری فرم ها و احجام سنگین و عظیم و خصوصا تقلید فرم ها و احجام مجموعه موجود در توسعه آن جدا احتراز گردد و در توسعه مجموعه بنیان نوعی از معماری گذارده شود که توسعه نوین شهر قم را پایه گذاری میکند.
طرح احیای منطقه تاریخی تبریز – تبریز – ۱۳۷۴
منطقه تاریخی تبریز محدوده ای است به مساحت ۴۵۰ هکتارکه هسته قدیمی این شهر با ارزش را در خود دارد . مشکل عمده این بافت، ازدحام و تراکم و اغتشاش شدید عملکردی- فضایی است . بنابراین هدف اصلی طرح تفصیلی، فائق آمدن بر این مشکل از طریق ساماندهی کاربری ها و استقرار فعالیت های متناسب با کیفیت اقتصادی- اجتماعی و کالبدی این منطقه ، به عنوان مرکز تبریز، است . این طرح احیای بافت و حفظ و تداوم ارزشهای تاریخی شهر پرهویت تبریز را در دستور کار خود را دارد و می کوشد موقعیت ها و سوابق تاریخی را در قالب عملکردهای امروزین شهری مستقر سازد و هویت تاریخی منطقه را عینیت بخشد. مبنای اصلی طراحی ، احیای باروی قدیم شهر است که در طرح ارائه شده به عنوان یک حلقه سبز در نظر گرفته شده است که این خود ضمن اشاره به حضور تاریخی بارو ، به طراوت و زیبایی منطقه با ارزش تاریخی تبریز را در خود می گیرد .
طرح احیای منطقه تاریخی-فرهنگی شیراز – شیراز – ۱۳۷۲
منطقه تاریخی- فرهنگی شیراز همان شهر قدیم شیراز استو محدوده آن عمدتا بر محدوده این شهر در زمان زندیه انطباق دارد. شهر شیراز از آغاز پیدایش تا دوران معاصر در درون همین محدوده شکل گرفته و تکامل یافته است و از این رو منطقه تاریخی نمادی از تمامی این دوره ها را در خود دارد. هدف طرح این است که این منطقه بسیار باارزش و کمنظیر شهری احیا گردد، ارزشهای سترگ تاریخی خود را به درستی بازتاب دهد، ارزش های جدیدی بر آن افزوده شود وبه صورت یک منطقه زیستی امروزین و عالی که با شخصیت و هویت ارزشمند تاریخی آن هماهنگ باشد درآید . بیشترین کوشش برنامه ریزی های اقتصادی و اجتماعی ، در جهت بازکردن سیستم بسته این منطقه و گسترش روابط داده-ستانده ای آن با دیگر مناطق شهر شیراز است . از نظر کالبدی نیز اساس طراحی بر روان بخشی، انسجام و یکپارچگی ستون فقرات این منطقه که در راستای راه ارتباطی شیراز به استخر (اصفهان) قرار داشته می باشد . احیای محوطه باروی قدیمی شهر به عنوان یک حلقه فعال و امروزین شهری، به خصوص در موقعیت دروازه های قدیمی شهر، و بالاخره مرمت ، بهسازی و نوسازی محوطه های مسکونی درون منطقه از نکات عمده طرح به شمار می آید .
طرح بهسازی و نوسازی مجموعه میدان کهنه و مسجد جامع عتیق اصفهان – اصفهان – ۱۳۷۰
مجموعه میدان کهنه و مسجد جامع عتیق به لحاظ ساختار و عملکرد یکی از اصلی ترین و مهم ترین قطعات محور فرهنگی – تاریخی شهر اصفهان به شمار می آید که از نظر قدمت تاریخی ، کهن ترین بخش این محور را در برمی گیرد .
هدف طرح، بازگرداندن هویت تاریخی و فرهنگی مجموعه است به نحوی که بتواند ضمن تداوم تاریخی،پاسخگوی نیازهای امروزین شهری و بافت پیرامون خود باشد . مهم ترین اقداماتی که در دستور کار قرار گرفته اند عبارتند از بهسازی عملکردی محوطه های مسکونی پیرامون مجموعه، بهسازی محیط اجتماعی، حفاظت از ارزشهای تاریخی و معماری ، ایجاد سازمان فضایی جدید بر اساس انتظام بخشی فعالیت ها و عملکردهای شهری، تنظیم کاربری ها و آمایش مجدد آنها در فضاهای فاقد عملکرد مفید و بالاخره پیش بینی ساز و کارهای اقتصادی لازم به نحوی که منافع حاصل،ضامن شکوفایی کل مجموعه و محور تاریخی و همچنین شهر اصفهان باشد و امکانات بالقوه را در جهت اهداف بنیادین طرح و ضمانت اجرایی آن به کار گیرد.
گفتنی است که قلب طراحی را احیای میدان کهنه، که میدان اصلی شهر اصفهان در دوره سلجوقی بوده است تشکیل می دهد. در طرح با قطع کردن خیابان عبدالرزاق و انتقال آن به سطح زیرین میدان، حرکات پیاده روی میدان تضمین شده است .
طرح بدنه شرقی چهارباغ اصفهان – اصفهان – ۱۳۶۸
تاریخ تهیه این طرح سال ۱۳۷۳ و عملکردهای اصلی آن تفریحی- فرهنگی – تجاری، مشتمل بر فضاهای ویژه گذران اوقات فراغت، گالری ها، نمایشگاههای موقت، دفاتر و واحدهای تجاری- بازرگانی و جز آنهاست. محدوده طراحی بخشی از بدنه شرقی چهارباغ اصفهان، حد فاصل بازارچه بلند تا میدان دروازه دولت است. این بدنه به همراه کاخ ها و باغ های صفوی یکی از قطعات اصلی محور فرهنگی – تاریخی اصفهان به شمار می آید .در طرح پیشنهادی حاضر کالبدی و فضایی چنان در نظر گرفته شده است که اهمیت و ارزش های فضائی و بصری بناهای مهم واقع در مجموعه همچون مدرسه چهارباغ و عمارت هشت بهشت حفظ گردد، حضور تاریخی عمارت خرگاه احیا گردد و ارتباط فضائی ، بصری و عملکردی بین چهارباغ و مجموعه باغ های صفوی برقرار شود .این طرح برای مسابقه طراحی بخشی از بدنه شرقی چهارباغ عباسی که شهرداری اصفهان برگزار کرد، تهیه شد و در این مسابقه مقام نخست را بدست آورد.
طرح مجتمع مسکونی ایل گلی تبریز – تبریز – ۱۳۷۲
زمین این مجتمع مسکونی را در جنوب شرقی شهر تبریز و در شمال غربی باغ ملی ایل بیگی واقع شده است . فاصله مجتمع تا بخش مرکزی تبریز ۱۰ کیلومتر است که با یک بولوار عریض به ان متصل می شود و مساحت آن حدود ۶۲۰۰۰ متر مربع است . در طراحی این مجموعه مسکونی کوشش شده است که از امکانات متناسب دید و منظر طبیعی و حضور باغ ملی ایل گلی که در مجاورت آن قرار دارد استفاده شود. در این مجتمع مسکونی که تماما به صورت آپارتمانی احداث می شود و احدهای مسکونی یک تاچهار خوابه، مراکز اداری و خدماتی، فروشگاهها و سالن اجتماعات طراحی شده است. الگوی اصلی طراحی مجموعه مبتنی بر استقرار واحدهای مسکونی در اطراف یک فضای باز مرکزی، هم محور با باغ ایل گلی است . این فضای باز به صورت صفه ای در نظر گرفته شده است که در زیر آن مراکز خدماتی و سرویس مجموعه قرار گرفته است و دیدی عالی بر تمامی شهر تبریز را دارد. واحدهای مسکونی به صورت دو نوار ساختمانی و طبقه در اضلاع این فضا قرار گرفته و در میان آنها یک برج پانزده طبقه پیش بینی شده است که دید عالی به شهر تبریز و مجموعه استخر ایل گلی دارد. در دل این برج یک گشادگی وسیع در نظر گرفته شده که دید به تبریز را از روی صفحه امکان پذیر سازد. کل زیربنای این مجموعه ۱۷۵ هزار هکتار متر مربع است که ۷۲ درصد به مسکونی و بقیه به فضاهای کمکی دیگر از قبیل خدمات،ارتباطات،پارکینگ و جز آن اختصاص یافته است .
مرکز هماهنگیهای فناوریهای ریاست جمهوری – تهران – ۱۳۸۰
تولید “فکر” اصلی ترین ویژگی مرکز هماهنگی های ریاست جمهوری می باشد . این تولید که آغازگر ایده اصلی برنامه و فضاهای ساختمان می باشد ، توسط کارکنان پنج معاونت اصلی آن صورت می گیرد . جداسازی فضای هر معاونت از سایر بخشهای ساختمان و استقلال فضایی آنها نکته ای است که می باید مورد توجه قرار می گیرد . نوع تولید این بخشها ، اهمیت و مجزا بودن هر کدام از سایر فضاها ، آنها را به آخرین طبقات ساختمان که نقطه اتصال آن به زمین همواره به عنوان یکی از دغده های اصلی معماری مطرح بوده است. نیمه ای از ساختمان در زمین است که بیانگر روئیدن بنا از زمین می باشد . شکافی که در اطراف آن وجود دارد ، این حالت را به ساختمان می بخشد ، از سوی دیگر ، ساختمان ناگهان با آسمان تصادم نمی کند . بلکه در جهت شفاف نمودن خود با استفاده توامان از قابلیتهای مصالح و فرم در آسمان فرود می رود و آن را وارد خود می کند . بدین ترتیب به خاطر عمیق بودن شکاف در دل ساختمان با آسمان برخورد و با آن سایش پیدا می کند . مانند پنج انگشتی که باز شده و نور را به میان خود می خواند .
سر کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در فرانکفورت – آلمان – ۱۳۷۹
بنای سر کنسولگری از ورای یک دیوار بلند شیشه ای رویت می شود، این نحوه حضور بنا انعکاس روح فرهنگ و معماری خیال انگیز ایران است . موقعیت زمین ، خیابان و پارک این فکر را پیش آوردکه فضای خیابان شمالی و پارک جنوبی را به عنوان دو فضای عمومی شهری به یکدیگر متصل سازدو از درون بنای سرکنسولگری عبور نماید این فضا را گالری ایران نامیدیم ، که در آن رفت و آمد افراد زیاد است. این فضا بتای سر کنسولگری را به دو بخش اصلی : یکی برای فعالیتهای ساده روزمره و دیگری برای فعالیتهای رسمی و دیپلماتیک سر کنسولگری تقسیم می کند . حجمی سنگی فضاهای مربوط به دو بخش سر کنسولگری را شکل می دهد و با اتصالی که این دو حجم در طبقه اول از روی گالری دارند، وحدت و یکپارچگی این دو فراهم می شود . یک سقف شفاف شیشه ای سطح پارک را به لبه بالای دیوار شیشه ای متصل می کند و با نرمی موجب یکی شدنفضای سر کنسولگری و پارک می گردد . این سقف شیشه ای بخش اصلی سر کنسولگری را پوشش می دهد . نوار عریض و کم عمقی از آب در طول جنوبی ساختمان سر کنسولگری عبور می کند که ضمن لطیف کردن فضای سر کنسولگری موجب انعکاس زیبایی احجام آن می گردد و ضمنا ارتباط ساختمان سر کنسولگری را با بخش دیگری از پارک تامین می نماید . در مجموع ساختمان سرکنسولگری سبک و شفاف ، شکل گرفته از احجام آزاد و معلق سنگی و سطوح بزرگ شیشه ای است و فضایی رویایی و خیال انگیز را پدید می آورد . با طبیعت اطراف خود به خوبی یکی شده ضمن آنکه از بالاترین سطح فناوری در آن بهره گرفته شده است .
سفارت جمهوری اسلامی ایران در بانکوک – ۱۳۷۸
ساختمان با الهام از معماری ایران به صورت یک کوشک درون یک باغ سازماندهی شده است . علاوه بر آن در کنار خیابان یک عمارت باریک نیز قرار داده شده که یادآور عمارت های ورودی باغ های ایرانی است. یک محور اصلی (آب نما) عمارت ورودی و عمارت اصلی را به یکدیگر متصل می کند که استخوانبندی مجموعه سفارت را تشکیل می دهد .ایده فضایی طرح ، کاهش ماده و افزایش فضاست . که این امر جوهره اصلی معماری ایران را از گذشته تا به امروز شکل داده است . بر این اساس سعی شده است تا در طرح فضای درونی توسعه یافته . به گونه ای که از جرم ساختمان کاسته و فضایی شناور و شفاف جای آن را اشغال کند. این توسعه فضا به صورتی است که حتی پوسته خارجی ساختمان اصلی را نیز تحت تاثیر قرار داده و با شکافته شدن پوسته گسترش این فضا وضوح بیشتری پیدا می کند و فضای درونی را در تداوم با فضای بیرون قرار می گیرد .هم چنین با استفاده از عناصری چون آینه ، شیشه ، آب ، و نور در فضای درونی سعی شده تا فضا کیفیت بی مرزی و لا مکانی را القا کند.
ساختمان مرکزی صنعت نفت ایران – تهران – ۱۳۷۷
نفت مهم ترین منبع انرژی جهان که به همراه گاز بزرگترین ذخیره طبیعی ایران را تشکیل می دهند با زندگی و تاریخ معاصر این سرزمین پیوندی جدایی ناپذیر دارند . لذا در طراحی ساختمان صنعت نفت باید این حقیقت را در نظر داشت . قدرت عظیم دیگری در میان است خورشید که همیشه مقتدرانه بر این سرزمین می تابد . بنا نه تنها بایستی به عملکرد درونی خود پاسخ گوید بلکه می بایست بیانگر حقیقت موضوع آن ( ساختمان صنعت نفت ) بوده و ماهیت زمین را متجلی نماید . توده ساختمان به سمت شرق زمین رانده شده است و به صورت یک خط مورب از جنوب شرق به شمال غرب ، زمین را به دو بخش پر و خالی تقسیم کرده است . این نحوه تقسیم بندی زمانی که در ترکیب با تپه سبز غربی دیده شود یک دره پدید می آورد که اشاره عمیقی است به ماهیت دره ای بودن زمین . بخش خالی زمین را یک حجم افقی که از سطح زمین به پایین است در توده ساختمانی شرقی امتداد می یابد پر می کند . تظاهر آن در بیرون به صورت یک سطح وسیع صیقلی است – سنگ گرانیت مشکی که روی آن لایه کم عمقی از آب قرار دارد – این حجم سیاه سمبل دریای نفت است که در زیرزمین قرار دارد و می توانیم آنرا HUMAN BOX بنامیم . جسورانه ترین قسمت فضایی مجموعه یک سطح شیشه ای عمودی بسیار بزرگ است که از چند سطح شکسته تشکیل شده و در ضلع غربی توده ساختمانی قرار گرفته است . این سطح شیشه ای در قسمت شکاف HUMAN BOX به درون آن فرو می رود . دیوار شیشه ای سمبل خورشید است و از نظر تکنیکی به طریقی طراحی شده تا بتواند حداکثر جذب و ذخیره انرژی خورشید را داشته باشد . در عین حال چون آینه بسیار بزرگی در مقابل تپه سبز غربی کشیده شده . تپه و سطح صیقلی HUMAN BOX را در خود منعکس کرده زیبایی آنها را دو برابر می کند .
طرح کتابخانه ملی ژاپن – کانسای کان – ژاپن – ۱۳۷۵
این طرح در مسابقه بین المللی طراحی کتابخانه ملی ژاپن در شهر در شهر دانشگاهی کانسای در سال ۱۹۹۶ تهیه شده است . ایده طرح از ترکیب سه شیء با سه هستی متفاوت حاصل شده است که فصل مشترک بین آنها نفس هستی آنهاست . یکی از این سه شیء ، یک “تهی” است که بر اثر تقابل دو شیء دیگر پدید می آید . آن دو شیء دِیگر نیز با هم تضاد دارند :یکی شفاف و نرم است و دیگری تیره و سخت . این دو شیء در حقیقت دو مکعب اند که بر اثر قرارگیری در برابر هم و کشش و مکش دوسویه، از سطح صاف به سطح تابیده (پیچ و تاب خورده) تبدیل شده اند و فضای میان آنها نیز در واقع پیکر آن “تهی” را به وجود آورده است . از نظر کاربردی، مکعب تیره و سخت که از جنس فولاد است برای مخزن بسته کتاب ها، و مکعب شفاف و نرم که از جنس بلور است برای دیگر فضاهای کتابخانه در نظر گرفته شده است . فضای سوم یا همان تهی که فقط فضا و نور است، نماد خلاقیتی است که بر اثر شکل گیری اندطشه بشری رخ می دهد و جسمیت بخشیدن به آن باید فراتر از عینیت فیزیکی تصور شود. این طرح در مسابقه مذکور در زمره طرح های برگزیده قرار گرفته و تقدیرنامه افتخار (HONORABLE MENSTION) دریافت داشته است .
طرح مجتمع مرکزی وزارت نیرو – تهران – ۱۳۷۵
ایده کلی طرح یک سد است که در آن حوزه ستادی به صورت دیواره سد در نظر گرفته شده و در قسمت شمالی دیواره معماری افقی است که تصور دریاچه را به وجود می آورد . در درون این دریاچه دو مکعب مستطیل کم ارتفاع قرار گرفته اند که مانند دو شی بزرگ شناورند.
طرح ساختمان استانداری تهران – تهران – ۱۳۷۵
طرح ارائه شده برای ساختمان استانداری تهران، ازیک برج و یک ایوان بزرگ با ستون های کشیده و بلند در مقابل آن تشکیل شده است. در این طرح ایوان با تمام ویژگیهایی که در معماری قدیمی ایران دارد به چشم می خورد، با این تفاوت که دیگر نه مختص طبقه اشراف، که در اختیار تمامی مردم است و برای وارد شدن به ساختمان استانداری باید از زیر آن عبور کرد. این ایوان ضمن با شکوه تر کردن ساختمان ، موجب پیوند آن با فضای اطراف می گردد و سنگینی بنا و ارتفاع برج را متعادل می سازد .برج از سه قسمت تشکیل شده است : دو مکعب نسبتا بسته با شیارهای باریک نور و یک فضای شفاف در میان آنها که به ترکیب حجمی بنای شمس الاماره –به عنوان شاخص ترین بنای حکومتی تاریخ تهران – شباهت دارد .حوزه استاندار در فضای افقی پوشش ایوان قرار داده شده و معاونت ها در برجها استقرار یافته و مراکز عمومی مانند سالن اجتماعات، نمازخانه، رستوران، کتابخانه، نمایشگاه و غیره در طبقه ورودی از ایوان و طبقات زیر آن استقرار یافته اند .افزون بر اینها مجموعه بنا دارای تقارنی محوری است و این امر وقار خاصی به بنا می دهد، که از ساختمان حکومتی مهمی چون استانداری نیز همین انتظار می رود .
طرح موزه ملی آب ایران – تهران – ۱۳۷۴
در فرهنگ ایران ، آب همواره با خاک همراه است و در ترکیب و تضاد با آن معنا می یابد. تری آب ، همیشه یادآوری خشکی است . بر اساس چنین ذهنیتی ، ایده ترکیب یک خشک و تر که کاملا در شرایط یکسانی با یکدیگر به سر برند و به گونه ای که نتوان آنها را از یکدیگر تفکیک کرد ، اساس کار طراحی موزه ملی آب ایران قرار گرفت و این شعر جدید مفهومی معماری شد. من به آغاز زمان نزدیکم آشنا هستم با سرنوشت تر آب ، عادت سبز درخت .
طرح فرهنگستانهای جمهوری اسلامی ایران – تهران – ۱۳۷۴
فرهنگستانهای جمهوری اسلامی ایران بر طبق برنامه از دو مجموعه اصلی شامل فرهنگستان ها و مجموعه گرد همایی ها و یک بخش تکمیلی که هر دو مجموعه را در بر می گیرد تشکیل شده است و در مجموع ۵۵۰۰۰ متر مربع زیربنا دارد . مجموعه فرهنگستانها به طور خلاصه شامل سه فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی، علوم و علوم پزشکی است و یک کتابخانه که هر سه اینها را تغذیه می کند . متمرکز کردن بنا و آزاد گذاشتن هر چه بیشتر اراضی مجموعه، استفاده خلاق از اصول و مبانی و الگوهای تاریخ معماری ایران، وحدت و یکپارچگی بنا، احترام به بستر خاکی،افقی بودن، رعایت زاویه تاریخی در بنا و بالاخره دید کوه دماوند از مهم ترین اصولی است که در طراحی فرهنگستان مد نظر قرار گرفته است. عناصر تشکیل دهنده بنا نیز عبارتند از: ورودی، صفه، حیاط مرکزی، گنبد گردهمایی ها و دیواره فرهنگستان ها. باحضور آزادنه قسمتی از تپه در اراضی طرح روی صفه، ترکیب عناصر طبیعی و مصنوع، زیبایی فضایی بنا را افزایش داده است. این طرح از میان ۱۸ طرح ارائه شده برای مسابقه طرح بنای فرهنگستان های ایران که وزارت مسکن و شهرسازی برگزار کرد، مقام نخست را به دست آورده است .
طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران – تهران – ۱۳۷۴
طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران راوزارت مسکن و شهرسازی در بهار سال ۱۳۷۴ به مسابقه نهاد که در این مسابقه طرح ارائه شده مهندسین مشاور نقش جهان- پارس مقام دوم را بدست آورد . برخی از ویژگیهای طرح یادشده از این قرار است : باطن طرح از سه بخش اصلی – مخزن بسته کتاب ها، فضاهای قرائت و پژوهش و یک پوشش شفاف که تمامی فضای کتابخانه را در خود جای می دهد تشکیل شده است. طرح کوشیده است با الهام از این بیت ناصرخسرو : “بنگر به فرشته که دود از سپس دیو *** چون زرگدازنده که بر قیر چکانیش ”
به مفاهیم “دانش” و “نوشتار” (به مثابه ثبت دانش) در فرهنگ ایران نزدیک شود . این تصویر که هجوم روشنایی را به دل تاریکی مطرح می سازد، در طرح کتابخانه به صورت سطح پیچ و تاب دار سیاه براقی است که جسمی طلایی ( مخزن بسته کتاب ها ) به شکل لوح بر آن می نشیند . لوح در اشکال مختلف خود نماد ثبت اندیشه هاست و در فرهنگ ایران “لوح محفوظ” دربر دارنده سرنوشت کلی هستی از ازل تا به ابد است و از این رو در طرح ارائه شده این فرم برای مخزن بسته کتاب ها در نظر گرفته شده است و قرارگیری آن در زیر پوشش بزرگ کتابخانه ، “محفوظ” بودن آن را تداعی می کند.
طرح ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز – تهران – ۱۳۷۴
محوطه موردنظر برای احداث ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز ، قطعه زمینی است در نزدیکی میدان آرژانتین در شهر تهران با ابعاد تقریبی ۱۸*۵۴ (مساحت ۹۷۲) متر مربع . هدف از احداث ساختمان کانون وکلا، ایجاد مرکزی برای فعالیت های وکلای دادگستری مرکز و بر همین اساس ، دارای عملکردهای اداری ، آموزشی ، انتضامی ،حرفه ای و جز آن است. این بنا با استفاده از نماد ترازو به صورت دو حجم متعادل که در یک فضای شفاف معلق هستند، طراحی گردیده و فضای بین این دو حجم یک شکاف نور است که می تواند شاهین ترازو تلقی شود . آنچه به عنوان ویژگی های کالبدی طرح در نظر گرفته شده است عبارتند از :
– بهره گیری کامل و معمارانه از شکل و ابعاد زمین
– انعطاف پذیری فضاها برای عملکردهای متفاوت
– بهره گیری ازنمادهایی چون ترازو و نور
طرح مجموعه ورزشی رفسنجان – رفسنجان – ۱۳۷۳
بافت به هم پیوسته و کویری رفسنجان عناصری مانند حیاط مرکزی، اب انبار و یخچال را در خود جای می دهد . این عناصر معماری سنتی در طول سالیان بر اثر تکرار و تجربه، به فرم هایی تبدیل شده اند که با تغییری در جزئیات آن، در گوشه و کنار بافت دیده می شوند . دستمایه اصلی طرح مجموعه فرهنگی – ورزشی با الهام از کالبد یکی از بناهای شاخص معماری سنتی منطقه در حومه رفسنجان شکل یافته است. این بنا که یکی از یخچال های قدیمی رفسنجان است با تدابیر معماری که شکل و کارکرد نوینی برای آن ایجاد کرده و به شکل حاضر در آمده است . کالبد مجموعه از دو قسمت متمایز تشکیل شده است : بخش غیر شفاف و بخش شفاف . بخش غیر شفاف که برگرفته از مخازن گنبدی شکل یخچال است، حجمی به شکل مخروط ناقص دارد و برای سالن ژیمنازیوم پیشنهاد می شود و بخش شفاف که تداعی دیواره بلند یخچال را دارد با پوشش مورب کاملا شفاف خود (شیشه ای که به دیواره تکیه داده است و تعبیر از خط سایه دیوار بر زمین خواهد بود )برای مجموعه استخر و سونا در نظر گرفته شده است، تضاد اژن دو بخش در کالبد بنا از ویژگیهای اصلی معماری آن است. پیوند دهنده این دو بخش دیواره و مخروط، ورودی و فضای اصلی تقسیم مجموعه است .
طرح موزه مرکز اسناد ریاست جمهوری رفسنجان – رفسنجان -۱۳۷۳
در نیمه دوم سال ۱۳۷۳ شهرداری تهران با همکاری دفتر نشر معارف اسلامی اقدام به برگزاری مسابقه ای محدود برای طرح موزه مرکز اسناد ریاست جمهوری در مجموعه ای فرهنگی – تجاری در شهر رفسنجان کرد. شرکت کنندگان در این مسابقه عبارت از هفت شرکت مهندسین مشاور نقش جهان- پارس رتبه نخست را از آن خود کرد . اندیشه اصلی طرح، برگرفته از الگوی معماری یک یخچال قدیمی موجود در رفسنجان است و مشتمل بر یک دیوار طویل و یک فضای مخروط ناقص است. از دیواره به عنوان موزه اسناد و از فضای مخروطی برای سالن های اجتماعات و جز آن استفاده می شود . همجنین یک سطح شیشه ای مورب در ضلع شمالی دیوار در نظر گرفته شده که تداعی کننده سایه یخ زده دیوار است .
طرح آماده سازی ۲۰۰ هکتار اراضی سپاهان شهر – اصفهان – ۱۳۷۳
طرح آماده سازی ۲۰۰ هکتار اراضی سپاهان شهر که در سال ۱۳۷۳ تهیه شده است . بر اساس محورهای شهری و طبیعی مصنوع ، مرتبط با شهر اصفهان و همچنین عوارض طبیعی موجود در محدوده های سپاهان شهر شکل گرفته است. این محورها و نقاط عطف به همراه محورهای فرعی دیگر که به عنوان محورهای سواره و پیاده شهری در نظر گرفته شده اند، مجموعه ای موزون از محورها و مراکزی را به وجود آورده است که شباهت آن با تار و پود کالبدی شهر اصفهان انکارناپذیر است، ضمن اینکه با عملکردها و الزامات شهرهای امروزین کاملا تطبیق می کند . اساس استخوانبندی اصلی آماده سازی بر دو محور بولوار شرقی غربی و شمالی جنوبی موجود در این اراضی استوار است . در محل تقاطع این دو محور ، مرکز اصلی و نقطه اوج محدوده فعلی آماده سازی قرار گرفته است که هم به عنوان یک فضای عمده شهری عمل می کند و هم اینکه عملکردهای اصلی مجموعه را در بدنه خود جای می دهد .
طرح آماده سازی ۳۸۰ هکتار اراضی شهر جدید بهارستان – تهران – ۱۳۷۱
این آماده سازی که مساحت ۳۸۰ هکتار را زیر پوشش خود را دارد، دومین آماده سازی شهر جدید بهارستان پس از آماده سازی ۲۰۰ هکتار اراضی است . این آماده سازی دارای ۱۲ مرحله (بلوک) است و جمعیتی بالغ بر ۶۶ هزار نفر را در خود جای خواهد داد. تعداد کل واحدهای مسکونی ۱۳۰۰۰ واحد است که واحدهای تک خانواری، چند خانوری و آپارتمانی را در بر می گیرد . از این میان واحدهای آپارتمانی به دو گروه لبه شهری (هفت طبقه) و آپارتمانهای مرکز محله (چهار طبقه) تقسیم می شود . خدمات محله ای در مرکز محله ها احداث می شوند که امتداد آنها به مراکز ناحیه ای ختم می گردد. واحد های آموزشی این آماده سازی تا حد دبیرستان و مدارس فنی-حرفه ای تامین می شود . ۴۰ درصد از اراضی این آماده سازی به مسکونی ، ۱۵ درصد به خدمات ، ۳۵ درصد به ارتباطات و ۱۰ درصد به فضای سبز اختصاص می یابد . در این طرح کوشش شده است که مبانی و اصول شهرسازی شهرهای قدیم ایران – به ویزه اصفهان – ضمن تکامل منطقی و امروزین این اصول پایه کار قرارمی گیرد .
طرح آماده سازی برزن C پولادشهر – اصفهان – ۱۳۶۹
برزن C سومین برزن شهر جدید پولادشهر (بعد از برزنA و B ) است . مساحت این برزن برای حدود ۳۶۰ هکتار و شامل هشت محله و یک مرکز برزن است . این برزن برای حدود ۵۵۰۰۰ نفر برنامه ریزی شده است . تعداد کل واحدهای مسکونی که در این برزن ساخته می شوند حدود ۱۱۷۰۰ واحد است که شامل واحدهای تک خانواری، چند خانواری و آپارتمانی است . مساحت مسکونی حدود ۲۸ درصد خدمات ۱۳ درصد، ارتباطات ۳۱ درصد و فضاهای سبز حدود ۲۸ درصد از کل برزن را در بر می گیرد . خدمات محله ها در مرکز انها شکل گرفته است که به وسیله یک محور پیاده – سوار به محورهای اصلی (ارتباطی) و با یک محور پیاده به مکز برزن متصل می شود. تراکم ارتفاعی – ساختمانی – جمعیتی از حاشیه به مرکز برزن افزایش می یابد .
طرح آماده سازی ۵۵۰ هکتار اراضی منطقه مرکزی شهر جدید بهارستان – تهران – ۱۹۰۰
طرح آماده سازی ۵۵۰ هکتار اراضی شهر جدید بهارستان مرکز شهر جدید بهارستان را در خود می گیرد. در محدوده طرح هسته مرکزی شهر و عناصر اصلی آن مانند میدان اصلی شهر ، باغ بهارستان و مرکز تجاری _ خدماتی شهر قرار می گیرند. بدین ترتیب عمده اراضی به مراکز و محوطه های عمومی اختصاص یافته و فقط ۱۴۰ هکتار از آن به مسکونی اختصاص دارد. استخوان بندی فضائی مجموعه متاثر از استخوان بندی اصلی شهر جدید بهارستان است که خود با توجه به استخوان بندی شهرهای قدیم ایران و به خصوص اصفهان و اصول و مبانی آن تهیه شده است . پیش بینی می شود که در اراضی آماده سازی و مجموعا بالغ بر ۱۸۱۰۰ نفر جمعیت را در خود اسکان دهد .
طرح توسعه و احیای منطقه شرق اصفهان (تامشا) – اصفهان – ۱۳۷۵
طرح احیای مجموعه کریمخانی شیراز – شیراز – ۱۳۷۳
در قالب طرحی که برای باز زنده سازی بافت تاریخی شیراز صورت گرفته است، احیای مجموعه کریمخانی به عنوان قلب منطقه تاریخی از اهمیت ویژهای برخوردار است. این مجموعه مرکزیت حکومت زندیه را در شهر شطراز تشکیل می داده و مشتمل است بر ارگ کریمخانی، باغ نظر، مسجد و بازار وکیل، دیوانخانه و چند بنای دیگر متعلق به اوایل قرن حاضر ، مجموعه کریمخانی نمادی با عظمت از دوران زندیه به شمار می آید و باز زنده سازی ان با استفاده از تبدیل بناها و فضاهای باقی مانده از گذشته به مراکز فعال امروزین، پلی است که اتصال شیراز قدیم را با شیراز امروز و آینده ممکن می سازد و به توان گسترده این شهر در زمینه های فرهنگی، گردشگری و خدماتی می افزاید . تاکید طرح بر پررنگ کردن سایه تاریخ در این منطقه و احیای میدان مرکزی شهر (میدان توپخانه) در دوران زندیه و قطع عبور و مرور سواره در سطح مجموعه و انتقال آن به زیرزمین به منظور یکپارچگی عناصر اطراف میدان و اتصال مجدد قطعات بازار وکیل شیراز استوار است . در برنامه ریزی و طراحی مجموعه کریمخانی کوشش به عمل آمده است که این مجموعه بتواند به عنوان یک مجموعه منحصر به فرد در زمینه فرهنگی و گذران اوقات فراغت و خدمات ویژه در مقیاس شیراز آینده و منطقه مربوطه عمل کند .
طرح شهر جدید پولادشهر – اصفهان – ۱۳۷۳
پولادشهر به دنبال تاسیس کارخانه ذوب آهن اصفهان در سال ۱۳۴۷ به منظور اسکان کارکنان این صنعت پی ریزی شد. پس از تهیه و تصویب طرح جامع منطقه اصفهان در سال ۱۳۶۵ در قالب پیش بینی های این طرح ، عملکرد پولادشهر تغییر کرد و به عنوان یکی از شهرهای جدید منطقه برای جذب و اسکان جمعیت اضافه شونده به منطقه اصفهان و ناحیه شهری – صنعتی پولاد واقع در بخش غربی منطقه در نظر گرفته شد . این شهر جدید که در ۳۵ کیلومتری غرب اصفهان واقع گردیده و در زمان حاضر جمعیتی در حدود ۴۰۰۰ نفر دارد ، برای اسکان جمعیت تا مرز ۵۰۰هزار نفر هدف گیری شده است و در آینده به عنوان شهر دوم منطقه اصفهان عمل خواهد کرد. سطح پیش بینی شده برای پولادشهر حدود ۶۰۰۰ هکتاراست. طرح جامع جدید این شهر در سال ۱۳۷۳ به تصویب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران رسیده است .
طرح شهر جدید بهارستان – تهران – ۱۳۷۲
این شهر در ۲۰ کیلومتری جنوب شرقی اصفهان در امتداد جاده اصفهان به شیراز در شمال کوههای لاشتر واقع شده است. شهر جدید بهارستان یکی دیگر از شهرهای جدید منطقه اصفهان بر اساس طرح جامع مصوب منطقه است و به مظور جذب و اسکان سرریز جمعیت شهر اصفهان (در مکانی غیر از شهر اصفهان) ایجاد شده است. این شهر جدید در افق طرح (سال ۱۳۹۵) جمعیتی معادل ۳۲۰ هزار نفر را در خود جای خواهد داد و سطحی حدود ۳۰۰۰ هکتار خواهد داشت. طرح جامع این شهر در سال ۱۳۷۲ به تصویب رسیده، عملیات اجرایی آن از سال ۱۳۶۸ آغاز گردیده و در حال حاضر بالغ بر ۰۰۰/۳۰ نفر جمعیت در آن ساکن شده است . در طراحی شهر جدید بهارستان از اصول و مبانی شهرسازی شهرهای تاریخی ایران، ضمن تکامل اندامواره ای (ارگانیک) این اصول و مبانی امروزین کردن آنها، بهره گرفته شده است .
طرح جامع منطقه اصفهان – اصفهان – ۱۳۷۰
طرح جامع شهر اصفهان – اصفهان – ۱۳۷۰
پس از پیروزی انقلاب اسلامیایران در طرح جامع پیشین شهر اصفهان تجدیدنظر بنیانی به عمل آمد و طرحی به نام “طرح تجدیدنظر در طرح جامع اصفهان “تهطه گردید . این طرح که در اداره کل مسکن و شهرسازی استان اصفهان به دست آقای مهندس سید هادی میرمیران مدیرعامل فعلی مهندسین مشاور نقش جهان-پارس به عنوان مدیر طرح و با همکاری واحد شهرسازی و معماری آن اداره کل تهیه شده است،در سال ۱۳۶۷ به تصویب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران رسید و در سال ۱۳۷۰ به “طرح جامع اصفهان ” تغییر نام یافت . اساس این طرح بر عدم گسترش شهر اصفهان، کنترل تمرکز جمعیتی و خدماتی در این شهر ، حفظ ظرافت و ساختار قدیمی شهر اصفهان و همچنین حفظ اراضی کشاورزی اطراف آن بوده است .
طرح جامع (راهبردی) خرمشهر – خوزستان – ۱۳۶۹
کار تهیه مرحله اول طرح تجدید بنای خرمشهر با عنوان طرح جامع (راهبردی) خرمشهر در چارچوب شرح خدمات ویژه، از فروردین ۱۳۶۹ آغاز شد و در اوخر مردادماه همان سال پایان یافت . طرح مرحله اول در مهرماه ۱۳۶۹ به تصویب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران رسید . این طرح احیای یادمان های شهر و قراردادن یادمان های جنگ در استخوان بندی کالبدی شهر را مدنظر قرار داده است و بازسازی آن را مجالی برای برطرف ساختن نقاط ضعف کالبدی پیش از جنگ می شناسد. جمعیت پیش بینی شده شهر در کوتاه مدت ۴۰۰۰ نفر، میان مدت ۱۰۰۰۰ نفر، دوره طرح (تا سال ۱۳۸۰) ۲۲۰۰۰ نفر و بلندمدت (تا سال ۱۳۹۰) ۳۴۰۰۰ نفر است .
طرح جامع شهر شیراز – شیراز – ۱۳۶۸
www.bozorganememari.blog.ir
هادی میرمیران
