معمار ایرانی یاسمن اسماعیلی

زندگینامه یاسمن اسماعیلی:

یاسمن اسماعیلی معمار متولد تهران و ساکن بوستونی که در پروژه های مختلف هویت گرا در سراسر جهان از افغانستان تا نیجر شرکت کرده است.

لزوما نمی توان حدس زد که یاسمن اسماعیلی به عنوان یک معمار کار می کند برای او عنوان دیپلمات یا متخصص مداخله در بحران واقع بینانه تر به‌نظر می رسد.

طی چندین سال گذشته، اسماعیلی در سه پروژه قابل توجه یکی در افغانستان و دو تا در نیجر شرکت داشته است که نشان می دهند او و همکارانش عمیقا درگیر جوامع محلی شده اند. او این کار را در حالی انجام داد که زمان خود را بین ایالات متحده و کشورش ایران به اشتراک می گذاشت. او میگوید : ” این یک انتخاب عمدی نیست، کار من به سادگی مبتنی بر فرصت هایی است که من با آن مواجه هستم”.

یاسمن اسماعیلی در سال ۱۳۶۴شمسی مصادف با ۱۹۸۵میلادی در تهران متولد شد. مدرک لیسانس معماری خود را از دانشگاه تهران در سال ۲۰۰۸ گرفت. با دریافت کمک هزینه تحصیلی کامل، تحصیلات خود را در دانشگاه آریزونای آمریکا  ادامه داد و در سال ۲۰۱۱ فارغ التحصیل شد. پس از آن او به آرکوسانتی رفت و با معمار پائولو سلری به منظور توسعه مدل های دیجیتالی برخی از ساختمان های آزمایشی جامعه کار کرد.

اسماعیلی می گوید که تجربیات دست اول او در آرکوسانتی، با اعتقادات اخلاقی وی و شکست معاصر، تأثیر زیادی بر او گذاشت. او معتقد است که معماری و جامعه می توانند با کمک هم برای بهبود زندگی مردم و ایجاد جامعه ای پایدار و عادلانه تلاش کند. زمانی که کارشناسی ارشد معماری را در دانشگاه واشنگتن سیاتل ادامه داد. فرصتی برای عملی کردن این ایده به دست آورد.

اسماعیلی در حالی که در آنجا تحصیل کرده بود بخشی از تیمی بود که ابتدا توسط باب هال، رهبری می شد و بعد از مرگ هال، الیزابت گلدن، استادیار و طراح مدرسه دخترانه گوهر خاتون در مزار شریف افغانستان جانشین او شد.

مدرسه دخترانه گوهر خاتون در مزار شریف

پروژه گوهرخاتون توسط تیم بین المللی و بین رشته ای با همکاری جامعه محلی و مقامات در مزار، با برقراری ارتباط از راه دور، از طریق تماس های اسکایپ اداره می شد، تا زمانی که این پروژه در سال ۲۰۱۵ افتتاح شد.

مجتمع مسکونی نایمی نیجر

قبل از اتمام پروژه گوهرخاتون، اسماعیلی پروژه بعدی خود را شروع کرد: او و سه عضو تیم طراحی از پروژه مدرسه دخترانه گوهر خاتون (الیزابت گلدن، ماریام کامارا و فیلیپ استرتر) یک پلت فرم جداگانه ای با نام یونایتد فور دیزاین را راه اندازی کردند و در نایمی (پایتخت نیجر) به کار خود ادامه دادند.

ایده اولیه این پروژه توسط یکی از شرکای شرکت یونایتد فور دیزاین، کامارا پیشنهاد داده شد. شرکت یونایتد فور دیزاین برای حل مشکل کمبود مسکن که دلیل آن گسترش تعداد ساختمان‌های سنتی کم ارتفاع بود، یک نمونه چند بعدی را طراحی کرد که تراکم بیشتری را ارائه دهد. آنها این تعادل را با بلوک های مدرن فشرده شده زمین (CEBs)، بتن و تکنیک های مختلف ساخت و ساز اجرا کردند، که تنها با تغییراتی جزئی در طرح سنتی اقامتگاه نیجریه به دست آمد.

کامارا چندین بازدید از سایت را انجام داد و تیم ساختمانی را مونتاژ کرد سپس پروژه را از طریق تماس های ویدئویی و دیگر نرم افزار های مدیریت پروژه پیشرفت داد. این پروژه که نامزد نایمی ۲۰۰۰ است، در ۲۰۱۵، تقریبا همزمان با مدرسه دختران در مزار شریف، به پایان رسید.

مجتمع مذهبی و سکولار الحکمه

دومین پروژه در نیجر نیز  با استفاده از ارتباطات راه دور و تیم ساختمانی مشابه، با کامارا و اسماعیلی طراحی شد. اهالی روستای غربی دنداجی قصد دارند مسجد قدیمی خود را تخریب و آن را با یک مسجد جدید جایگزین کند.کامارا و اسماعیلی با همکاری نمایندگان محلی، پیشنهاد دادند یک ساختمان جدید بنا شود اما ساختمان قدیمی را حفظ کرده و آن را به یک کتابخانه و فضای جمع آوری تبدیل کنند. با ترکیب ویژگی های سکولار و مذهبی، این پروژه یک مرکز پر جنب و جوش برای کل روستا ایجاد کرد: مردان، زنان، کودکان، مؤمنان و غیر مؤمنان به طور یکسان.

“بیت الحکمه” بغداد، “خانه حکمت” که توسط دانشمندان اسلامی در قرن نهم ساخته شده است، به عنوان یک مرجع تاریخی در این پروژه مورد استفاده قرار گرفت.

همانند دو پروژه پیش از این الحکمه نیز نتیجه تعامل شدید با جامعه بود. یک فرآیند که شامل آموزش ماسون های محلی در افزودنی های افزایش دهنده ساینده و تکنیک های محافظت در برابر فرسایش می باشد. در سال ۲۰۱۸، این پروژه مدال نقره را در جایزه جهانی Holcim برای ساخت و ساز پایدار به دست آورد.

استودیو چهار

این سه پروژه و تجربیات اسماعیلی در آرکوسانتی برای تعریف رویکردش به معماری آمده اند. در همین حال، او دفتر خود را با نام استودیو چهار تاسیس کرده است. چهار در بسیاری از اصطلاحات معماری ایرانی به چشم میخورد: در “چهار راه” (تقاطع دو خیابان)، “چهارسو” (مرکز بازار) و “چهارباغ” (باغ ایرانی)جالب توجه است که اسماعیلی به عنوان معمار بین المللی اصطلاحی ایرانی را برای نام دفتر خود انتخاب کرده است. آیا او خود را یک معمار ایرانی می داند؟ او به متروپلیس می گوید : ” بله همینطور است. من اعتقاد دارم که فرایند طراحی من عمیقا تحت تأثیر عوامل اصلی معماری ایران است که توسط مورخ معماری، کریم پیرنیا تالیف شده است، برای تحقق بیشتر در عین کمتر، طراحی برای مردم، تمرکز بر روی درون، یافتن راه حل های نوآورانه ساختمان و تمرکز بر نقاط قوت طراحی و ساخت و ساز.

برای اسماعیلی این اصول نه تنها منابع تاریخی است، بلکه مرجع مهمی برای عمل در جهان معاصر محسوب می شود.او می گوید: این اصول به من کمک می کنند تا به‌وسیله مداخلات مجرب و مسئولانه، فضاهای تعاملی ای را در جهان ایجاد کنم که با فرهنگ انطباق دارند، و دیدگاه شخصی خودم را تحمیل نکنم.

تا کنون استودیو چهار یک دفتر فیزیکی نبوده و با اسماعیلی سفر کرده، زیرا او بین تهران بوستون در رفت و آمد است. پروژه های فعلی او عبارتند از: طرح های مقاوم در برابر زلزله برای یک رقابت معماری ایرانی و ایجاد خانه رنگی من، یک برنامه برای کودکان پناهنده در ایالات متحده. این دومین همکاری با پلت فرم مجازی آنلاین برای پناهندگان است. از طریق کارگاه های معماری و شعر، این برنامه به کودکان کمک می کند راه های مهاجرت خود و خانه هایی که پشت سر گذاشته اند را ردیابی کند اند و چگونگی زندگی خود در آینده را بینند.

اگرچه Color My Home به ساختارهای فیزیکی منجر نخواهد شد، اسماعیلی می گوید که برای تقویت شدید ارتباط بین حرفه ای ها و علاقه مندان در مورد سوالات نیاز، طراحی و تبادل بین فرهنگی ،هنوز مسیر انتخابی اش را دنبال می کند.او می گوید : شاید با تجاربی که از  پروژه هایم کسب کرده ام، بتوانم به عنوان یک رابط بین فرهنگ هایی که ارتباط برقرار نمی کنند عمل کنم. من مطمئن هستم که طراحی و هنر می تواند سوء تفاهم بین کشورها و فرهنگ ها را از بین ببرد.

پس از خواندن بیوگرافی و عملکرد معمار یاسمن اسماعیلی می توان برداشت که برای انجام دادن کارهای غیرممکن هنوز امید وجود دارد و معماران می توانند بر اساس ذات و دانش، تغییری در معماری جهان ، چه بسا از راه دور ایجاد کنند.

چاپ این مقاله