در هـر متـر مربـع از سـطح سـقف کاذب، می تـوان بارهـای نقطـه ای بـا وزن حداکثـر 5 کیلوگـرم را مسـتقیما به صفحـه گچی متصـل نمود (توضیـح این که فاصلـه مرکـز ثقـل دو عـدد بـار نقطـه ای مجـاور بایـد از 100 سـانتیمتر بیشـتر باشـد). الحاقاتـی بـا وزن بیـش از مقدار مذکـور باید بـا آویزگیری مسـتقل از سـقف کاذب، مسـتقیما توسـط سـقف اصلـی حمـل شـوند. بـرای نصب الحاقـات به سـقف کاذب، عوامـل اتصال متنوعی در دسـترس اسـت.
نکتـه فنـی: در صورتـی کـه الحاقاتی مانند روشـنایی های سـقفی به طور گسـترده در سـطح سـقف کاذب نصب شـوند، باید بـار آن ها در محاسـبه رده وزنی سـقف کاذب لحاظ شود.
نکتـه مهـم: تحـت هیـچ شـرایطی نبایـد عناصر تاسیسـاتی موجـود در فضای پشـت سـقف کاذب، بـه سـاختار سـقف کاذب متصل شـوند و به آن بـار وارد نماینـد. چنیـن عناصـری بایـد بـا آویزهای مسـتقل به سـقف اصلی متصل شـوند. عدم رعایـت اصول اخیـر می تواند موجب ناپایـداری سـقف کاذب و یا انتقال ارتعاشـات و لرزش هـا (ناشـی از تاسیسـات) و ایجاد تـرک در محل درزها شـود.
