استفاده از سفال در ساختمان سازی که امروزه به تراکوتا یا کوتا معروف شده است به گذشته دور با پیدایش آتش و پخت آجر بازمی گردد.
در ایران، درجاهای که سنگ نبود، پختن و مصرف کردن آجر از زمان باستان معمول شد و در دوره ی ساسانیان گسترش یافت. آجر، سنگی است ساختگی و دگرگون که از پختن خشت به دست می آید. خشت، خاک نمناک یا گلی است که به آن شکل داده شده باشد و گل مخلوط همگن و ورزیده ی خاک وآب است.
در اوایل دهه ۸۰،معماری به نام توماسهرگز برای اولین بار ایده اجرای تراکوتا به شیوه نمای خشک را عنوان نمود که به مرور زمان نصب آن به عنوان پوششی برای نما و سقف رایج شد.تراکوتاهای امروزی تایل های اکسترود شده از همان خاک رس سنتی و ترکیبات فلدسپار دار می باشند که به طور کامل با رنگ اشباع شده و سپس در دمای ۱۰۰۰-۲۰۰۰ درجه فارنهایت طی دوره طولانی پخته می شوند تا به رنگ مورد نظر و بهترین مقاومت دست یابند.
نصب تراکوتا:
اجزای اصلی این سیستم متشکل از چهار جزء اصلی می باشند:(Moeding)
- تایل تراکوتا
- گیره نگهدارنده تراکوتا(tile holders)
- پروفیل افقی
- پروفیل اتصال (joint profile)
نماهای ساخته شده بهوسیله تراکوتا درحقیقت نوعی دیوار دو لایه به ضخامت ۳۰ میلی متر هستند که درمقایسه با پنل های یک لایه از نقطه شکست بالاتری برخوردارند.
شکل گیرههای نگه دارنده تایل به ثابت نگهداشتن پنل ها از لرزش کمک می کند و فشار خارجی را ابتدا به پنل و سپس از پنل به استراکچر منتقل می کند.
محصولات تراکوتا:
