دیوار های پوششی کناف، ساختارهایی هستند که جهت تکمیل نازک کاری (جایگزین گچ وخاک- سفیدکاری)، اصلاح خصوصیات فیزیکی مانند عایق صوت یا حرارت ، پوشش معماری و یا بازسازی سطوح دیوار های بنایی موجود در ساختمان مورد استفاده قرار می گیرند که در دو گروه بدون سازه و یا با زیر سازی فلزی دسته بندی می شوند.
انواع دیوارهای پوششی کناف:
- دیوارهای پوششی با سازه متصل به دیوار زمینه
در این ساختار، صفحات روکشدار گچی بر روی یک زیرسازی فلزی که به دیوار زمینه متصل است، پیچ می شوند. وجود فاصله آزاد میان صفحات و دیوار زمینه، فضای تاسیساتی مناسبی جهت نصب لایه عایق ایجاد می نماید و عبور تاسیسات الکتریکی و مکانیکی، آن هم بدون نیاز به شیارزنی* ، ایجاد می نماید.این نوع پوشش کاری راه حل مناسبی جهت غلبه بر مشکلات اجرایی دیوار زمینه، نظیر ناشاقولی وناصافی دیوار و یا شرایط نامناسب جهت اتصال پرلفیکس (رطوبت، میزان جذب، آلودگی و…) می باشد. به طور مثال با این روش می توان یک پوشش برای دیوارهای برشی بتنی (که پوشش با سایر اندودها بر روی آن دارای محدودیت است) ایجاد نمود. با استفاده از این ساختار، پوشش کاری با ارتفاع تا ۱۰ متر قابل اجرا می باشد.
* قرار گیری تاسیسات در فضای خالی میان لایه پوششی و دیوار زمینه و دفن نشدن آن در داخل مصالح بنایی، علاوه بر رفع مسئله خوردگی و کاهش هزینه تعمیرات، دسترسی به تاسیسات و تعمیرات و نگهداری در مرحله بهره برداری را نیز آسان می نماید
- دیوارهای پوششی با سازه مستقل از دیوار زمینه
به لحاظ ساختاری، دیوارهای پوششی با سازه مستقل از دیوار زمینه، مشابه دیوارهای جداکننده کناف می باشند؛ با این تفاوت که پنل ها تنها در یک سمت ساختار نصب می شوند. مزیت اصلی این نوع ساختار، عدم وابستگی به شرایط دیوار زمینه است.
این نوع پوشش کاری، در موارد زیر قابل استفاده می باشد:
– زمانی که اجرای ساختار با کد حریق مد نظر باشد (به طور مثال در مقاوم سازی دیوارهای بنایی در برابر حریق در ساختمان های در حال بهره برداری).
– زمانی که پوشش کاری با ارتفاع بیش از ۳ متر مورد نظر باشد.
– زمانی که نصب بارهای طره ای با بارگذاری و محاسبات استاتیکی مشخص، مورد نظر باشد.
– زمانی که فاصله تاسیساتی زیادی جهت تعبیه لایه عایق و یا عبور تاسیسات حجیم مورد نیاز باشد.
– زمانی که دیوار زمینه ناشاقول، ناصاف، سست، دارای شرایط اتصال نامناسب، دارای آلودگی و یا شرایط نامساعد دیگری باشد.
– زمانی که استقلال کامل پوشش از دیوار زمینه مد نظر باشد (به طور مثال در بعضی از پروژه های مرمت و احیای ساختمان های تاریخی، جهت حفاظت از دیوار زمینه در زمان بهره برداری امروزی از بنا، می توان بدون آسیب به دیوار زمینه یک پوشش ایجاد نمود).
دیوارهای پوششی با سازه مستقل از دیوار زمینه در انواع W625, W626, W628, W629, W630 وجود دارد.
- دیوارهای پوششی بدون سازه
دیوارهای پوششی بدون سازه کناف، ساختارهای سریع و کارآمدی جهت بازسازی دیوارهای بنایی قدیمی، پوشش دیوارهای بنایی جدید (نازک کاری) و بهسازی حرارتی و صوتی ساختمان ها* می باشند. در این ساختار از یک لایه پنل گچی یا پنل مرکب (پنل گچی پوشش شده با لایه عایق) استفاده می شود.
صفحات مذکور، بدون زیرسازی فلزی و به وسیله چسب خمیری مخصوصی به نام پرلفیکس (یا به وسیله بتونه درزگیر کناف) مستقیما به دیوار زمینه متصل می شوند. درزهای میان این صفحات به وسیله نوار و بتونه مخصوص درزگیری شده و بدین ترتیب سطحی یکپارچه حاصل می شود. سطح بدست آمده قابلیت اجرای رنگ، کاغذ دیواری و پوشش های دیگر را خواهد داشت.
این روش در شرایط زیر قابل استفاده می‌باشد:
– دیوار زمینه شاقول، صاف، مستحکم، فاقد رطوبت و عاری از هر گونه آلودگی باشد.
– فاصله میان لایه پوششی و دیوار زمینه محدود باشد.
– ارتفاع پوشش کاری حداکثر ۳ متر باشد
