اجرای نمای خشک در تهران

امروزه اجرای نماهای خشک در تهران جزو محبوب ترین سیستم های نما هستند. علاوه بر ایمنی عملکردی، معماران عمدتاً به امکانات طراحی ارائه شده با استفاده از نماهای خشک اهمیت می دهند. این سیستم ها نسبت به سایر سیستم های نما کمتر در معرض آسیب هستند. علاوه بر این، الزامات حفاظتی در برابر آتش، صدا و صاعقه را به راحتی و خلاقانه می توان اجرا کرد.

تعریف اجرای نمای خشک:

نماهایی با یک فضای تهویه بین عایق حرارتی و پوشش نمای خارجی هستند. یا در صورت وجود سازه های غیر عایق و چوبی، نماهایی بین زیرسازی نگهدارنده و پوشش نما هستند.

فضای تهویه از طریق بازشو های تامین هوا در لبه پایین، بازشو های خارجی در لبه ی بالای دیوار یا برش های دیوار به هوای بیرون متصل می شود که تبادل مداوم هوا را تضمین می کند.

اجزای سیستم نماهای خشک برای دیوارهای خارجی:

• پوشش نما
• فضای تهویه عقب(شکاف تهویه، شکاف تهویه عقب)
• زیرسازی
• بست ها
• اتصالات
• عضوهای اتصال اولیه
• عایق حرارتی(در صورت لزوم)
• لوازم جانبی و متعلقات(در صورت لزوم)

پوشش دیوار خارجی

طیف وسیعی از مصالح برای پوشش دیتیل اجرای نماهای خشک در تهران موجود است. دوام، پایداری در برابر نور، مقاومت در برابر یخبندان از الزامات اساسی برای برآورده کردن نیاز های روزافزون در طول عمر نما هستند. مصالح آزمایش شده عبارتند از HPL و پانل های کامپوزیت رزین تقویت شده با الیاف، تخته های سیمانی فیبر و چوب، ظروف سنگی سرامیکی، مس، روی تیتانیوم، پانل های کامپوزیت آلومینیوم، ورق های آلومینیومی و آجر.

فضای تهویه عقب

فضایی بین وجه داخلی پوشش و وجه جلوی دیوار یا عایق حرارتی است که از طریق آن هوای بیرون جریان می یابد. عملکرد آن محافظت از لایه های زیرین در برابر رطوبت، تخلیه آب باران، میعان و کاهش تجمع گرما در تابستان(بافر دما در تابستان و زمستان) است.

اجزای عایق ( عایق حرارتی، حفاظت در برابر آتش) و پوشش (حفاظت در برابر شرایط جوی) از نظر سازه ای در سیستم اجرای نماهای خشک سنگ جدا شده اند. فضای تهویه بین اجزا، طوبت را در سازه ساختمان تنظیم می کند: هرگونه رطوبت از طریق فضای تهویه حذف می شود. دیوار های خارجی مرطوب، به سرعت خشک می شوند. همچنین به بهینه کردن آب و هوای داخلی کمک می کند.

زیرسازی ها

زیرسازی پیوند استاتیکی بین دیوار خارجی سازه و پوشش نما است. آلومینیوم و چوب، پلاستیک های تقویت شده با الیاف یا ترکیبی از آن ها، مصالح بالقوه ای برای سازه پشتیبان هستند که در اکثر موارد از آلومینیوم استفاده می شود. زیرسازی های آلومینیومی به صورت سه بعدی قابل تنظیم بوده و بدون تنش به سازه ساختمان متصل می شوند. هرگونه ناهمواری و برآمدگی دیوار را می توان برای تراز افقی و عمودی جبران کرد. سازه های پشتیبان آلومینیومی نیز می توانند به طور موثر در سیستم حفاظت در برابر صاعقه ادغام شوند، حتی اگر پوشش نما غیر رسانا باشد.

عضو ها ی اتصال اولیه

زیرسازی را به سازه اصلی ساختمان متصل می کنند.

اتصالات

به طور مکانیکی عناصر زیرسازی را به هم متصل می کنند.

بست ها

به طور مکانیکی پوشش را با استفاده از عضو های فلزی یا چسب ها به زیرسازی متصل می کنند.

عایق حرارتی

یک لایه عایق حرارتی بین سازه اصلی ساختمان و فضای تهویه عقب است. بسته به مصالح مورد استفاده، عایق حرارتی ممکن است عملکرد های مربوط به حفاظت در برابر آتش و و عایق صدا را نیز انجام دهد.

سیستم دو لایه ی نماهای خشک از لحاظ سازه ای عملکرد های حافظت در برابر شرایط جوی و عایق را از هم جدا می کند. مواد عایق معدنی گروه های رسانای حرارتی 032 یا 035 معمولا برای نماهای خشک برای هر ارتفاع ساختمان استفاده می شود.

نگهدارنده مواد عایق

عضو ساختمانی که موقعیت عایق حرارتی را ایمن می کند.

سازه اصلی ساخمان

سازه باربر ساختمان است. بار های وارد شده توسط نما را می گیرد. زیرسازی به سازه نگهدارنده متصل می شود. لایه های سطحی (مانند گچ و پوشش ها) معمولا نمی توانند بار ها را تحمل کنند.

لوازم جانبی

لوازم جانبی

، پوشش نمای خشک را تکمیل می کند. به عنوان مثال: پروفیل برای پایه های ساختمان، جان پناه ها، دریچه ها و نقاط اتصال برای اتصال داربست.

پوشش نمای باز

پوشش های نمای باز دارای یک مقطع آزاد هستند که از پوشش نما از طریق فضای تهویه عقب تا عایق حرارتی گسترش می یابد. پوشش های نمای باز به نماهای خشکی گفته می شود که دارای بند های باز هستند یا دارای پوشش هایی با بازشو هستند. برای مثال، سازه هاییی با صفحات سوراخ دار، استرچ متال، پانل های پوششی سوراخ دار و پوشش های چوبی را شامل می شود.

پوسته های نما

در صورتی که پوشش نما قدر به انجام این کار نباشد، پوسته های نما از زیر بنا و عایق حرارتی در درازمدت در برابر شرایط جوی محافظت می کند.

چاپ این مقاله