اجرای رانر ها
به وسیله ریسمان رنگ پاش، مسیر عبور دیوار در کف مشخص می‌شود. برای بدست آوردن مسیر عبور دیوار در سقف، می‌توان از تراز لیزری، استاد و تراز آبی یا شاقول استفاده نمود. با استفاده از پیچ و رولپلاک، رانرها به کف و سقف متصل می‌شوند. برای این منظور، عوامل اتصال در فواصل حداکثر 60 سانتیمتر اجرا می‌شوند. همچنین، توجه شود که فاصله اولین عامل اتصال از انتهای سازه نباید از 10 سانتیمتر بیشتر باشد.
نکات فنی:
- قبل از نصب رانرها، نوار فوم کناف، بر روی جان آن ها اجرا می‌شود. عدم رعایت جزئیات اخیر، سهم زیادی در نقصان عملکرد صوتی ساختار خواهد داشت.
- به طور کلی، دیوار خشک می‌تواند روی کف تمام شده و یا کف سازه ای(کف تمام نشده) اجرا شود. در صورت اجرای دیوار بر روی کف تمام نشده، موارد زیر باید در نظر گرفته شود:
- کف باید کاملا تراز و صاف باشد و در صورت وجود پستی و بلندی، باید با تمهیداتی وضعیت آن اصلاح شود.
- در طرفین دیوار، تا تراز کف سازی نهایی، یک لایه نوار فوم اجرا شود. بدین ترتیب از ایجاد پل صوتی جلوگیری شده، همچنین از نفوذ رطوبت ملات کف سازی و آسیب به صفحات جلوگیری می‌شود.
- کف سازی باید پس از اجرای صفحات صورت گرفته تا از دفن رانر در ملات کف سازی جلوگیری شود.
- در مـواردی کـه بنـا بـه دلایـل اجرایـی، امـکان اتصـال رانـر به سـقف اصلی وجود نداشـته باشـد (بـه طور مثـال در سـقف های مرکـب و خرپایی) می توان با اسـتفاده از اعضـا کمکـی (پـل)، ابتدا زیرسـازی مناسـبی در سـقف اصلی ایجاد نمود و سـپس رانر را بـه آن متصل نمـود. همچنین می توان ابتدا سـقف کاذب را اجرا و سـپس رانرهـا را بـه آن متصـل نمـود. بـرای ایجـاد اتصال میـان رانر و سـقف کاذب می توان از مهارت های ویژه اعضای توخالی یا پیچ FN (درصورت وجـود سـازه در محـل اتصـال)، اسـتفاده نمـود. در این حالت، اطمینان از اسـتحکام سـقف کاذب و نبـود حرکات جانبی در آن ضروری اسـت. بـرای جلوگیری از حـرکات جانبـی، اجـرای اعضـای بادبنـدی در سـقف کاذب ضـروری خواهد بود. به علاوه، مسـائل مربـوط به عایق بنـدی صوتی، آتش بنـدی و هوابندی (به ویژه در سرویس های بهداشتی که منشا تولید بوهای نامطبوع می باشد.)باید درمیانی طراحی و اجرای سقف کاذب لحاظ شود.
- در سقف‌های تیرچه و بلوک، چناچه رانرها در امتداد بلوک‌ها قرار گرفته باشند، می‌توان رانرها را با استفاده از مهارهای ویژه اعضای توخالی ( نظیر مهار جمع شونده) به بلوک های سیمانی یا سفالی متصل نمود. در صورتی که بلوک‌های سیمانی یا سفالی دارای مقاومت کافی نباشند یا در صورتی که بلوک ها از جنس پلی استایرن باشند، می‌توان رانرها را به وسیله اعضا کمکی (پل) به تیرچه ها متصل نمود. در غیر اینصورت، بلوک ها باید از میان برداشته شده و رانرها مستقیما به دال بتنی سقف متصل شوند.
- در صورتـی کـه بـه دلیـل محدودیت هـای اجرایی (به طـور مثال وجود تاسیسـات متراکـم و انبوه) امـکان اتصـال رانـر به سـقف اصلی وجود نداشـته باشـد، می تـوان از سـاختار «دیوارک» اسـتفاده نمود .
اجرای استادها:
پس از اجرای رانرهای کف وسقف، استادها به طور قائم داخل رانرها قرار می‌گیرند. فاصله این سازه ها بنا به نوع ساختار و عملکرد مورد نظر می‌تواند 30، 40 یا 60 سانتیمتر باشد.
نکات فنی:
- قبل از نصب استادهای ابتدا وانتهای دیوار، نوار فوم بر روی جان آن ها اجرا می‌شود. عدم رعایت جزئیات اخیر، سهم زیادی در نقصان عملکرد صوتی ساختار خواهد داشت. چنانچه اعضای پیرامونی دیوار از جنس مصالح توپر باشند، استادهای ابتدا و انتهای دیوار با استفاده از پیچ و رولپلاک به اعضای مذکور متصل می‌گردند. در صورتی که اعضای پیرامونی دیوار از جنس مصالح مجوف باشند (مانند دیوار خشک)، استادهای ابتدا و انتهای دیوار با استفاده از مهارهای ویژه اعضای توخالی (یا پیچ TN در صورت وجود زیرسازی فلزی در محل اتصال) به اعضای مذکور متصل می‌گردند. در هر دوحالت فوق الذکر، عوامل اتصال در فواصل حداکثر 60 سانتیمتر به اعضای پیرامونی متصل می‌شود. توجه شود که فاصله اولین عامل اتصال از انتهای سازه نباید از 10 سانتیمتر بیشتر باشد.
- برای سهولت جای گیری استادها در رانرها، استادها را می‌توان 5 میلیمتر کوتاه تر از فاصله کف تا سقف برید. بدین ترتیب استادها به نحوی اجرا می‌شوند که بالای آن ها دارای فاصله آزادی به میزان 5 میلیمتر با سقف باشد.
- برای تامین ایستایی در ساختارهای دیوار جداکننده کناف، حداقل درگیری میان استاد ورانر باید 10 میلیمتر باشد.
- به طور کلی نیاز نیست استادها به رانرها متصل گردند، زیرا در نهایت با نصب صفحات، استادها در جای خود تثبیت می‌شوند. اما در صورتی که به سبب سلسله مراتب اجرایی قرار باشد که استادها در حالت انتظار بمانند، می‌توان آن ها را به وسیله پانچ به رانر کف و سقف متصل نمود.
