آشنایی با مایکل گریوز
معماران زیادی در سراسر دنیا آمده و رفته‌اند بعضی فراموش شده‌اند و بعضی ماندگار. در این مقاله از معروف ترین معماران دنیا و نمونه آثارشان در اینجا آورده شده تا شما نیز با مشهورترین معماران دنیا آشنا شوید و بدانید که برترین معماران دنیا چه کسانی بودند. پس با ما همراه شوید. فلسفه ساخت و ساز و معماری، میلیون‌ها سال پیش به وجود آمده است، از آن زمان تا به امروز سبک‌ها و استایل‌های بیشماری به وجود آمده‌اند.
طراحی یک سازه و ساخت آن تلفیقی از هنر و مهندسی است و اینگونه است که برترین معماران دنیا بر این برآمدند تا سلیقه و هنر منحصر بفرد خود را از طریق کارهای خود به نمایش بگذارند، از خانه‌های ساده گرفته تا برج‌های آسمان خراش. بسیاری از معماران تلاش کردند تا نام خود را در تاریخ ثبت کنند و بسیاری نیز موفق شده‌اند.
مایکل گریوز (Michael Graves, 1934-2015)
مایکل گریوز یک معمار مشهور آمریکایی و طراح محصولات مصرفی بود. وی همچنین به عنوان مدیر گروه طراحی مایکل گریوز، عضو نیویورک پنج و گروه ممفیس و نزدیک به چهل سال استاد معماری در دانشگاه پرینستون بود. در پی فلج جزئی خود در سال 2003، گریوز به یک طرفدار شناخته شده بین‌المللی در زمینه طراحی مراقبت‌های بهداشتی تبدیل شد.
نمونه کارهای جهانی معماری گریوز از وزارت فرهنگ در لاهه، یک دفتر پستی برای جشن فلوریدا، گسترش چشمگیر کتابخانه عمومی دنور و کمیسیون‌های بیشمار برای دیزنی و همچنین طرح‌هایی برای مرمت بناهای تاریخی واشنگتن در سال 2000 است.
وی تأثیر عمده‌ای بر جنبش‌های معماری از جمله شهرسازی نو، کلاسیک گرایی جدید و به ویژه پسامدرنیسم شناخته شد. ساختمان‌های او به سبک دوم شامل ساختمان پرتلند ذکر شده در اورگان و ساختمان هومانا در کنتاکی.
مایکل گریوز برای کارهای معماری خود، از موسسه معماران آمریکایی و همچنین بالاترین جایزه خود، مدال طلای جایزه معماری AIA را در سال 2001 دریافت کرد.
وی معتمد و رئیس انجمن آكادمی آمریكا از سال 1980 تا 1984 در رم بود. همچنین جایزه معماری آمریکا، مدال ملی هنر (1999) و جایزه معماری درایوس (2012) را دریافت كرد. با این وجود، مایکل گریوز با استفاده از طرح‌های پر مصرف و همچنین تولید محصولات مصرفی انبوه برای شرکت‌هایی از Alessi در ایتالیا، Target و J. C. Penney در ایالات متحده از محبوبیت بالایی برخوردار شد. نیویورک تایمز مایکل گریوز را به عنوان یکی از برجسته‌ترین و پرکارترین معماران آمریکایی قرن بیستم اخیر توصیف کرد. وی بیش از 350 ساختمان را در سرتاسر جهان طراحی کرد اما شاید به بهترین وجه برای کارخانه کتری چای و آسیاب فلفل شناخته شده باشد.
مایکل گریوز در 9 ژوئیه سال 1934 در ایندیاناپولیس متولد شد. گریوز در سال 1952 از دبیرستان Broad Ripple ایندیاناپولیس فارغ التحصیل شد و لیسانس معماری را در سال 1958 از دانشگاه سینسیناتی کسب کرد. در طول کالج، او همچنین به عضویت برادری سیگما چی درآمد. مایکل گریوز درجه کارشناسی ارشد معماری را از دانشگاه هاروارد در سال 1959 کسب کرد. پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، گریوز یک سال را در دفتر جورج نلسون گذراند.
در سال 1960 مایکل گریوز برنده آکادمی آمریکا در مسابقات Prix de Rome (جایزه رم) شد و دو سال دیگر را در آکادمی ایتالیا گذراند. گریوز خود را با تجربه خود در رم “تغییر یافته” توصیف می‌کند: “من روش‌های جدیدی برای دیدن و تحلیل معماری و هم چشم انداز کشف کردم.” اطلاعات کمی در مورد زندگی متاهل گریوز وجود دارد. هر دو ازدواج مایکل گریوز به طلاق ختم شد، وی پدر سه فرزند، دو پسر و یک دختر بود. مایکل گریوز 12 مارچ 2015 درگذشت.
مایکل گریوز فعالیت خود را در سال 1962 به عنوان استاد معماری در دانشگاه پرینستون شروع کرد. جایی که تقریباً به مدت چهار دهه به تدریس پرداخت و شرکت معماری خود را در سال 1964 در پرینستون نیوجرسی تأسیس کرد. مایکل گریوز در معماری به عنوان معمار در طراحی انواع ساختمان‌هایی که شامل اقامتگاه‌های خصوصی، ساختمان‌های دانشگاه، هتل ، بیمارستان‌ها، ساختمان‌های اداری و تجاری، موزه‌ها، ساختمان‌های مدنی و بناهای تاریخی بود کار کرد. در طی حرفه‌ای که تقریباً پنجاه سال به طول انجامید، مایکل گریوز و شرکت وی علاوه بر حدود 2000 کالای خانگی، بیش از 350 ساختمان در سراسر جهان طراحی کردند.
مایکل گریوز در سال 2001 به عنوان استاد معماری در دانشگاه پرینستون بازنشسته شد، اما در شرکت معماری و طراحی خود فعال بود. هنگامی که گریوز در سال 2003 از کمر به پایین فلج شد، نتیجه عفونت نخاع، استفاده از صندلی چرخدار باعث افزایش آگاهی وی از نیازهای معلولین و مدافع معلولین شد. پس از گذشت چند هفته از بستری شدن در بیمارستان و فیزیوتراپی، گریوز خانه خود را متناسب با نیازهایش تنظیم کرد و کار معماری و طراحی خود را از سر گرفت.
علاوه بر انواع دیگر ساختمان‌ها و کالاهای خانگی، مایکل گریوز صندلی‌های چرخدار، مبلمان بیمارستان، بیمارستان و مسکن معلولین را طراحی کرد. مایکل گریوز همچنین به یک متخصص بهداشت و همچنین یک مدافع شناخته شده بین‌المللی برای طراحی معلولین تبدیل شد.
در سال 2013، رئیس جمهور باراک اوباما مایکل گریوز را به عنوان یک نقش اداری در شورای انطباق موانع معماری و حمل و نقل منصوب کرد.
در سال 2014، یک سال قبل از مرگ وی، مایکل گریوز به تأسیس و برنامه‌ریزی دانشکده معماری در دانشگاه Kean در Union، نیوجرسی کمک کرد. لیسانس هنر دانشگاه Kean در برنامه مطالعات معماری در سال 2015 آغاز شد. برنامه کارشناسی ارشد معماری آن هم در سال 2019 آغاز شده است. به عنوان بخشی از هدیه از املاک گریوز در سال 2016 این دانشگاه انبار را در خیابان 44 پاتون در پرینستون، خانه و استودیوی سابق مایکل گریوز و همچنین دو ساختمان مجاور به دست آورد. این دانشگاه در نظر دارد از این مرکز به عنوان یک مرکز تحقیقاتی آموزشی برای دانشکده معماری عمومی خود استفاده کند.
مایکل گریوز در 12 مارس 2015 در سن 80 سالگی در خانه خود در پرینستون نیوجرسی درگذشت و در گورستان پرینستون دفن شد. گریوز طرفدار “رویکرد اومانیستی به معماری و شهرسازی” بود و تأثیر عمده‌ای در معماری اواخر قرن بیستم داشت.
مایکل گریوز از اواسط دهه 1960 تا اواخر قرن بیستم از جمله پرکارترین و برجسته‌ترین معماران آمریکایی بود. گریوز و تیم وی بیش از 350 ساختمان را در سبک‌های پست مدرن، جدید کلاسیک و شهرسازی جدید برای پروژه‌هایی در سراسر جهان طراحی کردند. نقوش معماری وی به عنوان تأثیرات عمده در هر سه این حرکات شناخته شده است. در نامگذاری مایکل گریوز به عنوان دریافت کننده جایزه طراحی ملی برای موفقیت در طول عمر، موزه طراحی کوپر هویت اسمیتسونیان توضیح داد که: گریوز نقش معمار در جامعه را گسترش داده و “علاقه عمومی به طراحی خوب را به عنوان کیفیت زندگی روزمره ضروری می‌کند”. بسیاری از محصولات طراحی شده مایکل گریوز از طریق خرده فروشان ایالات متحده در بازار انبوه مانند Target و J. C. Penney به فروش می‌رسد. اما معروف‌ترین محصول او کتری نمادی است که وی در سال 1985 برای Alessi، تولید‌کننده لوازم خانگی ایتالیایی طراحی کرد. مایکل گریوز به عنوان یک مدافع نیازهای معلولان از مهارت‌های خود به عنوان معمار و طراح استفاده کرد تا تجربه درمانی را برای بیماران، خانواده‌ها و پزشکان را بهبود بخشد.
نقل قول هایی از مایکل گریوز
در دهه‌های بیست و سی قرن بیستم، مدرنیسم اروپایی به امریکا راه پیدا کرد و در آن زمان نمایش بزرگی در موزهی هنر مدرن برقرار بود که {ما امریکایی‌ها} به نوعی آن را جذب کردیم و معماری مدرن در امریکا نیز از همان موقع به بعد شروع شد.
اما مدرنیسم ما نوع خاصی از مدرنیسم بود. وقتی معماری مدرن در اروپا متولد شد، ریشه در خانه‌های پیش‌ساخته، هفته‌های کاری کوتاه‌تر و مشارکت اجتماعی داشت، در چیزهایی که اصلاً ربطی به زیبایی‌شناسی نداشتند. اما ما در امریکا فقط جنبهی زیبایی‌شناسانهی مدرنیسم را اخذ کردیم. ما شروع کردیم به خلق فضاها به جای اتاق‌ها. و در این کار زیاده‌روی کردیم، مثلاُ سراغ درهای شیشه‌ای رفتیم، و نهایتاً نتیجه این شد که حریم خصوصی از بین رفت. راه حل این است که هر دو را داشته باشیم.
این که اتاق‌هایی خلق کنیم که به اندازهی کافی بزرگ باشند تا احساس گشودگی و مشارکت، بسته به این که چگونه دلتان بخواهد با فضای بیرون مشارکت کنید، ایجاد کند. این که اتاق‌هایی بسازیم که بتوانید در آنها بخوابید و پرده یا کرکره را ببندید تا اتاقی تاریک در اختیار داشته باشید و {و با داشتن چنین اتاقی} در فضایی که آتریومی به ارتفاع دوطبقه و اتاقی شیشه‌ای دارد به خواب نخواهید رفت. این همان زبانی است که من از آن صحبت می‌کنیم. اجزایی تکراری در بناها و خانه‌ها وجود دارد که اندیشیدن به آنها همیشه جذاب است. چیزی که کارش را خوب انجام دهد، احتمالاً زیباست. برای من زیبایی و طراحی از هم تفکیک‌پذیر نیستند. شما نمی‌توانید چیزی را داشته باشید که خوب کار کند و زشت باشد. اگر چیزی کارش را به خوبی انجام می‌دهد، احتمالاً زیبا هم هست. یک گیره کاغذ به نظر من زیباست چون کارش را درست انجام می‌دهد. موضوع این است که کسی {برای طراحی گیرهی کاغذ} وقت صرف فهمیدن این بکند و بپرسد که مثلا دست شما چطور کار می‌کند و یا عملکرد ابزاری که به دست می‌گیرید نسبت به وظیفه‌ای که قرار است در دست انجام دهد چگونه است.
توصیهی من به معماران جوان این است که در کنار تحمل سختی‌ها، مطالعه کنند و نحوهی ساماندهی فضاها و خلق پلان را بیاموزند.
جوایز و افتخارات
در سال 1979 گریوز به عنوان عضو مؤسسه معماران آمریکایی انتخاب شد.
گریوز به عنوان متولی آکادمی آمریکایی در رم خدمت می‌کرد و از سال 1980 تا 1984 رئیس آن بود.
در سال 1994 جایزه معماری آمریکا را دریافت کرد.
رئیس جمهور بیل کلینتون در سال 1999 مدال ملی هنر را به گریوز اهدا کرد. و در همین سال در مجله GQ’s Man of Year به گریوز رای داده شد. گریوز نخستین دریافت کننده جایزه مایکروس گریوز Lifetime Achievement از AIA-NJ بود، در سال 2001 مدرک افتخاری را از دانشگاه میامی و مدال طلای جایزه معماری AIA را دریافت کرد.
در سال 2002، انجمن تاریخی ایندیانا گریوز را به عنوان یک افسانه زنده برای ایندیانا نامگذاری کرد.
در سال 2009 گریوز به عنوان عضو ارشد شورای طراحی آینده انتخاب شد، یکی از دوازده افتخار برگزیده آن سال.در سال 2010 به سالن مشاهیر نیوجرسی القا شد. مجله مرکز طراحی و طراحی بهداشت و درمان، گریوز را به عنوان یکی از بیست و پنج نفر برتر “افراد با نفوذ در طراحی مراقبت‌های بهداشتی” در سال 2010 به رسمیت شناخت، در سال 2012 برنده جایزه معماری Driehaus شد و در سال 2013 مدرک افتخاری از دانشگاه اموری دریافت کرد.
در سال 2015 موزه طراحی کوپر هویت اسمیتسونیان پس از مرگ گریوز، جایزه طراحی ملی را برای دستیابی به طول عمر دریافت کرد.
برخی از آثار مایکل گریوز
Portland building
425 Fifth Avenue
Capital Regional Medical Center
Cedar Gables House
Conrad Fort Lauderdale
Denver Public Library
Detroit Institute of Arts
Dutch Ministry of Health, Welfare and Sport
El Gouna Steigenberger
Federal Reserve Bank of Dallas Houston Branch
Fox School of Business and Management
Hard Rock Hotel Singapore
Indianapolis Art Center
Michael C. Carlos Museum
Louwman Museum
National Museum of Prehistory، Taiwan
NCAA Hall of Champions
O’Reilly Theater
Resorts World Sentosa
Shiseido Parlor Ginza
Snyderman House
Team Disney Building
Topeka & Shawnee County Public Library
Union Building Shanghai
Wdw Dolphin Hotel
Xtraice Synthetic Rink in Disneyland
منابع:
ویکیپدیای فارسی و انگلیسی
استوارسازان
