مایکل گریوز
معماران زیادی در سراسر دنیا آمده و رفته‌اند بعضی فراموش شده‌اند و بعضی ماندگار. در این مقاله از معروف ترین معماران دنیا و نمونه آثارشان در اینجا آورده شده تا شما نیز با مشهورترین معماران دنیا آشنا شوید و بدانید که برترین معماران دنیا چه کسانی بودند. پس با ما همراه شوید. فلسفه ساخت و ساز و معماری، میلیون‌ها سال پیش به وجود آمده است، از آن زمان تا به امروز سبک‌ها و استایل‌های بیشماری به وجود آمده‌اند.
طراحی یک سازه و ساخت آن تلفیقی از هنر و مهندسی است و اینگونه است که برترین معماران دنیا بر این برآمدند تا سلیقه و هنر منحصر بفرد خود را از طریق کارهای خود به نمایش بگذارند، از خانه‌های ساده گرفته تا برج‌های آسمان خراش. بسیاری از معماران تلاش کردند تا نام خود را در تاریخ ثبت کنند و بسیاری نیز موفق شده‌اند.
مایکل گریوز (Michael Graves, 1934-2015)
مایکل گریوز یک معمار مشهور آمریکایی و طراح محصولات مصرفی بود. وی همچنین به عنوان مدیر گروه طراحی مایکل گریوز، عضو نیویورک پنج و گروه ممفیس و نزدیک به چهل سال استاد معماری در دانشگاه پرینستون بود. در پی فلج جزئی خود در سال ۲۰۰۳، گریوز به یک طرفدار شناخته شده بین‌المللی در زمینه طراحی مراقبت‌های بهداشتی تبدیل شد.
نمونه کارهای جهانی معماری گریوز از وزارت فرهنگ در لاهه، یک دفتر پستی برای جشن فلوریدا، گسترش چشمگیر کتابخانه عمومی دنور و کمیسیون‌های بیشمار برای دیزنی و همچنین طرح‌هایی برای مرمت بناهای تاریخی واشنگتن در سال ۲۰۰۰ است.
وی تأثیر عمده‌ای بر جنبش‌های معماری از جمله شهرسازی نو، کلاسیک گرایی جدید و به ویژه پسامدرنیسم شناخته شد. ساختمان‌های او به سبک دوم شامل ساختمان پرتلند ذکر شده در اورگان و ساختمان هومانا در کنتاکی.
مایکل گریوز برای کارهای معماری خود، از موسسه معماران آمریکایی و همچنین بالاترین جایزه خود، مدال طلای جایزه معماری AIA را در سال ۲۰۰۱ دریافت کرد.
وی معتمد و رئیس انجمن آکادمی آمریکا از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴ در رم بود. همچنین جایزه معماری آمریکا، مدال ملی هنر (۱۹۹۹) و جایزه معماری درایوس (۲۰۱۲) را دریافت کرد. با این وجود، مایکل گریوز با استفاده از طرح‌های پر مصرف و همچنین تولید محصولات مصرفی انبوه برای شرکت‌هایی از Alessi در ایتالیا، Target و J. C. Penney در ایالات متحده از محبوبیت بالایی برخوردار شد. نیویورک تایمز مایکل گریوز را به عنوان یکی از برجسته‌ترین و پرکارترین معماران آمریکایی قرن بیستم اخیر توصیف کرد. وی بیش از ۳۵۰ ساختمان را در سرتاسر جهان طراحی کرد اما شاید به بهترین وجه برای کارخانه کتری چای و آسیاب فلفل شناخته شده باشد.
مایکل گریوز در ۹ ژوئیه سال ۱۹۳۴ در ایندیاناپولیس متولد شد. گریوز در سال ۱۹۵۲ از دبیرستان Broad Ripple ایندیاناپولیس فارغ التحصیل شد و لیسانس معماری را در سال ۱۹۵۸ از دانشگاه سینسیناتی کسب کرد. در طول کالج، او همچنین به عضویت برادری سیگما چی درآمد. مایکل گریوز درجه کارشناسی ارشد معماری را از دانشگاه هاروارد در سال ۱۹۵۹ کسب کرد. پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، گریوز یک سال را در دفتر جورج نلسون گذراند.
در سال ۱۹۶۰ مایکل گریوز برنده آکادمی آمریکا در مسابقات Prix de Rome (جایزه رم) شد و دو سال دیگر را در آکادمی ایتالیا گذراند. گریوز خود را با تجربه خود در رم “تغییر یافته” توصیف می‌کند: “من روش‌های جدیدی برای دیدن و تحلیل معماری و هم چشم انداز کشف کردم.” اطلاعات کمی در مورد زندگی متاهل گریوز وجود دارد. هر دو ازدواج مایکل گریوز به طلاق ختم شد، وی پدر سه فرزند، دو پسر و یک دختر بود. مایکل گریوز ۱۲ مارچ ۲۰۱۵ درگذشت.
مایکل گریوز فعالیت خود را در سال ۱۹۶۲ به عنوان استاد معماری در دانشگاه پرینستون شروع کرد. جایی که تقریباً به مدت چهار دهه به تدریس پرداخت و شرکت معماری خود را در سال ۱۹۶۴ در پرینستون نیوجرسی تأسیس کرد. مایکل گریوز در معماری به عنوان معمار در طراحی انواع ساختمان‌هایی که شامل اقامتگاه‌های خصوصی، ساختمان‌های دانشگاه، هتل ، بیمارستان‌ها، ساختمان‌های اداری و تجاری، موزه‌ها، ساختمان‌های مدنی و بناهای تاریخی بود کار کرد. در طی حرفه‌ای که تقریباً پنجاه سال به طول انجامید، مایکل گریوز و شرکت وی علاوه بر حدود ۲۰۰۰ کالای خانگی، بیش از ۳۵۰ ساختمان در سراسر جهان طراحی کردند.
مایکل گریوز در سال ۲۰۰۱ به عنوان استاد معماری در دانشگاه پرینستون بازنشسته شد، اما در شرکت معماری و طراحی خود فعال بود. هنگامی که گریوز در سال ۲۰۰۳ از کمر به پایین فلج شد، نتیجه عفونت نخاع، استفاده از صندلی چرخدار باعث افزایش آگاهی وی از نیازهای معلولین و مدافع معلولین شد. پس از گذشت چند هفته از بستری شدن در بیمارستان و فیزیوتراپی، گریوز خانه خود را متناسب با نیازهایش تنظیم کرد و کار معماری و طراحی خود را از سر گرفت.
علاوه بر انواع دیگر ساختمان‌ها و کالاهای خانگی، مایکل گریوز صندلی‌های چرخدار، مبلمان بیمارستان، بیمارستان و مسکن معلولین را طراحی کرد. مایکل گریوز همچنین به یک متخصص بهداشت و همچنین یک مدافع شناخته شده بین‌المللی برای طراحی معلولین تبدیل شد.
در سال ۲۰۱۳، رئیس جمهور باراک اوباما مایکل گریوز را به عنوان یک نقش اداری در شورای انطباق موانع معماری و حمل و نقل منصوب کرد.
در سال ۲۰۱۴، یک سال قبل از مرگ وی، مایکل گریوز به تأسیس و برنامه‌ریزی دانشکده معماری در دانشگاه Kean در Union، نیوجرسی کمک کرد. لیسانس هنر دانشگاه Kean در برنامه مطالعات معماری در سال ۲۰۱۵ آغاز شد. برنامه کارشناسی ارشد معماری آن هم در سال ۲۰۱۹ آغاز شده است. به عنوان بخشی از هدیه از املاک گریوز در سال ۲۰۱۶ این دانشگاه انبار را در خیابان ۴۴ پاتون در پرینستون، خانه و استودیوی سابق مایکل گریوز و همچنین دو ساختمان مجاور به دست آورد. این دانشگاه در نظر دارد از این مرکز به عنوان یک مرکز تحقیقاتی آموزشی برای دانشکده معماری عمومی خود استفاده کند.
مایکل گریوز در ۱۲ مارس ۲۰۱۵ در سن ۸۰ سالگی در خانه خود در پرینستون نیوجرسی درگذشت و در گورستان پرینستون دفن شد. گریوز طرفدار “رویکرد اومانیستی به معماری و شهرسازی” بود و تأثیر عمده‌ای در معماری اواخر قرن بیستم داشت.
مایکل گریوز از اواسط دهه ۱۹۶۰ تا اواخر قرن بیستم از جمله پرکارترین و برجسته‌ترین معماران آمریکایی بود. گریوز و تیم وی بیش از ۳۵۰ ساختمان را در سبک‌های پست مدرن، جدید کلاسیک و شهرسازی جدید برای پروژه‌هایی در سراسر جهان طراحی کردند. نقوش معماری وی به عنوان تأثیرات عمده در هر سه این حرکات شناخته شده است. در نامگذاری مایکل گریوز به عنوان دریافت کننده جایزه طراحی ملی برای موفقیت در طول عمر، موزه طراحی کوپر هویت اسمیتسونیان توضیح داد که: گریوز نقش معمار در جامعه را گسترش داده و “علاقه عمومی به طراحی خوب را به عنوان کیفیت زندگی روزمره ضروری می‌کند”. بسیاری از محصولات طراحی شده مایکل گریوز از طریق خرده فروشان ایالات متحده در بازار انبوه مانند Target و J. C. Penney به فروش می‌رسد. اما معروف‌ترین محصول او کتری نمادی است که وی در سال ۱۹۸۵ برای Alessi، تولید‌کننده لوازم خانگی ایتالیایی طراحی کرد. مایکل گریوز به عنوان یک مدافع نیازهای معلولان از مهارت‌های خود به عنوان معمار و طراح استفاده کرد تا تجربه درمانی را برای بیماران، خانواده‌ها و پزشکان را بهبود بخشد.
نقل قول هایی از مایکل گریوز
در دهه‌های بیست و سی قرن بیستم، مدرنیسم اروپایی به امریکا راه پیدا کرد و در آن زمان نمایش بزرگی در موزه‌ی هنر مدرن برقرار بود که {ما امریکایی‌ها} به نوعی آن را جذب کردیم و معماری مدرن در امریکا نیز از همان موقع به بعد شروع شد.
اما مدرنیسم ما نوع خاصی از مدرنیسم بود. وقتی معماری مدرن در اروپا متولد شد، ریشه در خانه‌های پیش‌ساخته، هفته‌های کاری کوتاه‌تر و مشارکت اجتماعی داشت، در چیزهایی که اصلاً ربطی به زیبایی‌شناسی نداشتند. اما ما در امریکا فقط جنبه‌ی زیبایی‌شناسانه‌ی مدرنیسم را اخذ کردیم. ما شروع کردیم به خلق فضاها به جای اتاق‌ها. و در این کار زیاده‌روی کردیم، مثلاُ سراغ درهای شیشه‌ای رفتیم، و نهایتاً نتیجه این شد که حریم خصوصی از بین رفت. راه حل این است که هر دو را داشته باشیم.
این که اتاق‌هایی خلق کنیم که به اندازه‌ی کافی بزرگ باشند تا احساس گشودگی و مشارکت، بسته به این که چگونه دلتان بخواهد با فضای بیرون مشارکت کنید، ایجاد کند. این که اتاق‌هایی بسازیم که بتوانید در آنها بخوابید و پرده یا کرکره را ببندید تا اتاقی تاریک در اختیار داشته باشید و {و با داشتن چنین اتاقی} در فضایی که آتریومی به ارتفاع دوطبقه و اتاقی شیشه‌ای دارد به خواب نخواهید رفت. این همان زبانی است که من از آن صحبت می‌کنم. اجزایی تکراری در بناها و خانه‌ها وجود دارد که اندیشیدن به آنها همیشه جذاب است. چیزی که کارش را خوب انجام دهد، احتمالاً زیباست. برای من زیبایی و طراحی از هم تفکیک‌پذیر نیستند. شما نمی‌توانید چیزی را داشته باشید که خوب کار کند و زشت باشد. اگر چیزی کارش را به خوبی انجام می‌دهد، احتمالاً زیبا هم هست. یک گیره کاغذ به نظر من زیباست چون کارش را درست انجام می‌دهد. موضوع این است که کسی {برای طراحی گیره‌ی کاغذ} وقت صرف فهمیدن این بکند و بپرسد که مثلا دست شما چطور کار می‌کند و یا عملکرد ابزاری که به دست می‌گیرید نسبت به وظیفه‌ای که قرار است در دست انجام دهد چگونه است. توصیه‌ی من به معماران جوان این است که در کنار تحمل سختی‌ها، مطالعه کنند و نحوه‌ی ساماندهی فضاها و خلق پلان را بیاموزند.
جوایز و افتخارات
در سال ۱۹۷۹ گریوز به عنوان عضو مؤسسه معماران آمریکایی انتخاب شد.
گریوز به عنوان متولی آکادمی آمریکایی در رم خدمت می‌کرد و از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴ رئیس آن بود.
در سال ۱۹۹۴ جایزه معماری آمریکا را دریافت کرد.
رئیس جمهور بیل کلینتون در سال ۱۹۹۹ مدال ملی هنر را به گریوز اهدا کرد. و در همین سال در مجله GQ’s Man of Year به گریوز رای داده شد. گریوز نخستین دریافت کننده جایزه مایکروس گریوز Lifetime Achievement از AIA-NJ بود، در سال ۲۰۰۱ مدرک افتخاری را از دانشگاه میامی و مدال طلای جایزه معماری AIA را دریافت کرد.
در سال ۲۰۰۲، انجمن تاریخی ایندیانا گریوز را به عنوان یک افسانه زنده برای ایندیانا نامگذاری کرد.
در سال ۲۰۰۹ گریوز به عنوان عضو ارشد شورای طراحی آینده انتخاب شد، یکی از دوازده افتخار برگزیده آن سال.در سال ۲۰۱۰ به سالن مشاهیر نیوجرسی القا شد. مجله مرکز طراحی و طراحی بهداشت و درمان، گریوز را به عنوان یکی از بیست و پنج نفر برتر “افراد با نفوذ در طراحی مراقبت‌های بهداشتی” در سال ۲۰۱۰ به رسمیت شناخت، در سال ۲۰۱۲ برنده جایزه معماری Driehaus شد و در سال ۲۰۱۳ مدرک افتخاری از دانشگاه اموری دریافت کرد.
در سال ۲۰۱۵ موزه طراحی کوپر هویت اسمیتسونیان پس از مرگ گریوز، جایزه طراحی ملی را برای دستیابی به طول عمر دریافت کرد.
